ὕστερον ὅμως, ἐπειδὴ συνεβούλευε τὸν Ἅγιον καὶ δὲν ἠδυνήθη νὰ τὸν καταπείσῃ, ἵνα ἀρνηθῇ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἔστειλεν αὐτὸν μετὰ τῶν ἓξ ἀδελφῶν του εἰς τὴν πόλιν τῶν Σατάλων τὴν ἂν τῇ Ἀρμενίᾳ γράψας καὶ εἰς τὸν ἐκεῖ δοῦκα, ὅτι ἐὰν μὲν οἱ Ἅγιοι τιμωρούμενοι πεισθῶσι νὰ θυσιάσωσιν εἰς τοὺς θεούς, νὰ στείλῃ αὐτοὺς ὀπίσω, ἐν δὲ μείνωσιν ἀμετάμειστοι, νὰ στείλῃ αὐτοὺς ἐξορίστους εἰς τὰς χώρας τῆς Ἀβασγίας καὶ τῆς Ζηκχίας, ἤτοι τῆς λεγομένης Τζερκεζίας. Ἐπειδὴ δὲ ἐξετασθέντες ὑπὸ τοῦ δουκός, δὲν ἐπείσθησαν νὰ θυσιάσωσιν εἰς τὰ εἴδωλα, ἀλλ’ ἐστάθησαν στερεοὶ εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο, κατὰ τὴν προσταγὴν τοῦ βασιλέως, ἐξωρίσθησαν οἱ Ἅγιοι εἰς τὰς ἀνωτέρω χώρας.
Ἐκ τούτων ὁ πρῶτος τῶν ἀδελφῶν Ἔρως ἀπῆλθε πρὸς Θεόν, ὅταν ἔφθασαν εἰς τόπον καλούμενον Καινὴν Παρεμβολήν, κατὰ τὴν εἰκοστὴν δευτέραν τοῦ παρόντος μηνός. Ὁ Ἅγιος Ὀρέντιος ἔλαβε τὸ μακάριον τέλος, ὅταν ἔφθασεν εἰς τόπον καλούμενον Ρίζιον, διότι πέτραν δέσαντες οἱ Ἕλληνες εἰς τὸν λαιμόν του, ἔρριψαν αὐτὸν εἰς τὴν θάλασσαν, ἐπιφανεὶς δὲ ὁ Ἄγγελος Ραφαὴλ ἀνεκούφισεν αὐτὸν καὶ τὸν ἐξήγαγεν ἐκ τῆς θαλάσσης εἰς τὴν γῆν ἀβλαβῆ, στήσας αὐτὸν ἐπὶ πέτρας, ἔνθα προσευχηθεὶς παρέδωκε τὸ πνεῦμά του εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἐτάφη κατὰ τὴν εἰκοστὴν τετάρτην τοῦ παρόντος. Ὁ Ἅγιος Φαρνάκιος ἀφιχθεὶς εἰς τόπον ὀνομαζόμενον Κορδόλη, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, κατὰ τὴν τρίτην Ἰουλίου. Ὁ Φίρμος καὶ Φιρμῖνος, φθάσαντες εἰς τὴν Ἄψαρον, ἐκεῖ ἐτελείωσαν τὴν πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, κατὰ τὴν ἑβδόμην τοῦ Ἰουλίου. Ὁ Ἅγιος Κυριακὸς φθάσας εἰς τὴν χώραν τῶν Λαζῶν, εἰς τόπον λεγόμενον Ζυγάνεως, ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Ἰουλίου. Ὁ δὲ μακάριος Λογγῖνος, γενομένης μεγάλης τρικυμίας ἐν ᾧ ἀπήρχετο διὰ θαλάσσης ἀπὸ τῆς Ζυγάνεως εἰς τὴν Λιβυκήν, παρέδωκε, προσευχηθείς, τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, καὶ ἐνεταφιάσθη εἰς τὴν Πιτυοῦντα, μετὰ τέσσαρας ἡμέρας ἀφ’ οὗ προσωρμίσθη ἐκεῖ τὸ πλοῖον.