Μετά τινα καιρὸν ἐπέρασεν ὁ Ἅγιος εἰς τὴν Θρᾴκην, καὶ ἦλθεν εἰς τὸ παλαιὸν μοναστήριόν του· ἀλλ’ ἐλθόντες ἐκεῖ οἱ μοναχοὶ τοῦ ἐν Ρουφινιαναῖς μοναστηρίου, ἐζήτησαν Ἡγούμενόν των τὸν Ὑπάτιον καὶ οὕτως ἔλαβον αὐτόν. Ἔκτοτε λοιπόν, ἐπειδὴ μετεχειρίσθη ὁ Ἅγιος πολλοὺς ἀγῶνας καὶ ἄσκησιν, τούτου χάριν πολλοὶ μιμηθέντες αὐτὸν ἐπῆγαν ἐκεῖ καὶ ἔγιναν Μοναχοί, εἰς ὀλίγον δὲ καιρὸν ἔγιναν τριάκοντα τὸν ἀριθμὸν καὶ ἐπρόκοπτον εἰς τὴν ἀρετήν. Ὁ δὲ θεῖος Ὑπάτιος λαβὼν ἐκ Θεοῦ τὸ χάρισμα τῶν ἰαμάτων ἐθεράπευε τυφλούς, χωλούς, ξηρούς, ὑδρωπικούς, ἀλλὰ καὶ γυναῖκας πολλὰς αἱμορροούσας ἰάτρευε καὶ τὰς ἀτέκνους καὶ στείρας τεκνογόνους ἐποίησε, καὶ τὰς μὴ ἐχούσας γάλα γαλακτοφόρους ἀπέδειξε, καὶ πολλοὺς δαιμονισμένους τῶν δαιμόνων ἠλευθέρωσε.
Πολλάκις δὲ καὶ ὕδωρ καὶ σῖτον καὶ ἄλλα χρειώδη ἐν καιρῷ ἀνάγκης διὰ προσευχῆς του ὁ Ἅγιος ἐπλήθυνε καὶ πᾶσαν ἄλλην ἀσθένειαν ἐδίωξε καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ ἀπὸ ζῷα ἄλογα. Ἡ τροφὴ δὲ τοῦ Ἁγίου τούτου ἦτο ὄσπρια καὶ λάχανα καὶ ὀλίγος ἄρτος, τὰ ὁποῖα ἔτρωγε κατὰ τὴν ἐνάτην ὥραν· ὅτε δὲ ἐγήρασεν ἔπινε καὶ ὀλίγον οἶνον. Ὅτε δὲ ἔγινεν ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐλευκάνθησαν ὡς χιὼν αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς του. Ὅθεν ὁ μακάριος ἦτο αἰδέσιμος καὶ σεβάσμιος, καὶ κατὰ τὴν πρᾶξιν καὶ κατὰ τὴν θεωρίαν. Ποιμάνας λοιπὸν τεσσαράκοντα χρόνους τὸ τοῦ Χριστοῦ ποίμνιον καὶ τὴν ἱερωσύνην τιμήσας, καὶ ὀγδοήκοντα μαθητὰς ἀποθανόντας ἀποστείλας πρότερον εἰς τὸν Κύριον, ὕστερον καὶ αὐτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτὸν ἵνα λάβῃ τὰς ἀντιμισθίας τῶν πόνων του.