Τοιουτοτρόπως λοιπὸν βιώσασα ἡ Ἁγία πεντήκοντα ὅλα ἔτη, καὶ εἶτα δὲ ὀλίγον ἀσθενήσασα, παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ· τὸ δὲ πολυπαθὲς καὶ καρτερικὸν αὐτῆς σῶμα ἐτέθη παρὰ τῶν συγγενῶν της ἐντὸς κιβωτίου καὶ ἐνεταφιάσθη εἰς τόπον, ὅπου καὶ ἄλλοι πολλοὶ συγγενεῖς αὐτῆς ἦσαν ἐνταφιασμένοι.
Μετὰ παρέλευσιν πολλοῦ χρόνου ἠνωχλοῦντο τινὲς ὑπὸ ἀκαθάρτων πνευμάτων, ἐλθόντες δὲ ἐξήγαγον ἐκ τοῦ τάφου τὸ σῶμα τῆς Ἁγίας, τὸ ὁποῖον, ὦ τοῦ θαύματος! εὑρέθη λαμπρόν, σῶον, ἄφθαρτον καὶ ἐκπέμπον πολλὴν εὐωδίαν θεϊκήν τε καὶ ἀνθρωπίνην. Θαῦμα δὲ ἦτο τοῦτο βεβαίως ὑπερφυσικὸν καὶ παράδοξον, καθὼς ἐκ τούτου δύναται πᾶς τις νὰ τὸ ἐννοήσῃ, διότι ἂν καὶ ἦσαν καὶ ἄλλα πολλὰ σώματα ἐντεταφιασμένα εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον ὁμοῦ μὲ τὸ σῶμα τῆς μακαρίας, ἐκεῖνα ὅμως φυσικῶς διελύθησαν καὶ ἐφθάρησαν, τὸ δὲ σῶμα τῆς Ὁσίας Ἄννης ἔμεινεν ὑπερφυσικῶς σῶον καὶ ἀδιάφθορον. Ὅθεν ἀληθῶς ἐπληρώθη εἰς τὴν Ὁσίαν ταύτην τὸ Δαβιδικὸν ἐκεῖνο: «Φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ τῶν Ἁγίων καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται». Ἐκ τῆς χάριτος δὲ τοῦ λειψάνου τούτου δαίμονες ἐδιώχθησαν, τυφλοὶ ἀνέβλεψαν, χωλοὶ περιεπάτησαν, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν πᾶσα ἀσθένεια, ἐκ τῆς ὁποίας οἱ ἄνθρωποι πάσχουσι, καὶ τότε καὶ τώρα δι᾽ αὐτοῦ ἰατρεύονται. Τοιουτοτρόπως ἠξεύρει ὁ Θεὸς νὰ ἀντιδοξάζῃ τοὺς αὐτὸν δοξάζοντας.