ΑΝΝΑ ἡ Ὁσία ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Θεοφίλου τοῦ εἰκονομάχου, ἐν ἔτει ωκθ’ (829), κατήγετο δὲ ἐκ γένους λαμπροῦ, ἔχουσα πλοῦτον καὶ περιουσίαν πολλὴν. Ἀποθανόντος δὲ τοῦ πατρός της ἐπεμελεῖτο αὐτὴν ἡ μήτηρ της, ἥτις ἐπεδίωκε νὰ ἀναθρέψῃ αὐτὴν μὲ κοσμιότητα καὶ εὐλάβειαν, ἐπιζήσασα δὲ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρός της ὀλίγον χρόνον, ὅσος ἐξήρκει, ὅπως ἡ Ἁγία συγκεντρώσῃ εἰς ἑαυτὴν πάσας τὰς ἀρετάς, διά τε τῆς ἰδίας αὑτῆς ἀγαθῆς προαιρέσεως καὶ διὰ τῆς Χριστιανικῆς παρακινήσεως τῆς μητρός της, ἀπέθανε καὶ αὕτη. Ὅθεν ἔγινεν ἡ μακαρία Ἄννα κάτοχος πλούτου πολλοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου ἀνεκούφιζε τοὺς πτωχοὺς καὶ ἐνδεεῖς εἰς τὰς ἀνάγκας των.
Ἐνῷ δὲ ἡ Ὁσία αὕτη ἐφημίζετο διὰ τὰ τοιαῦτα καλὰ ἔργα, ἔτυχε νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν χώραν τοῦ Βυζαντίου ἄνθρωπός τις, Ἀγαρηνὸς κατὰ τὸ γένος, πονηρὸς δὲ κατὰ τὸν τρόπον, βασιλεύοντος τότε Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος, ἐν ἔτει ωξζ’ (867). Ὁ Ἀγαρηνὸς λοιπὸν οὗτος, ζητήσας ἄδειαν παρὰ τοῦ βασιλέως νὰ λάβῃ εἰς γυναῖκα τὴν μακαρίαν Ἄνναν, ἔλαβε παρ’ αὐτοῦ τὴν ἄδειαν, ἀλλ’ ἡ ἀοίδιμος Ἄννα μὴ στέργουσα εἰς τοῦτο ἐδοκίμαζε πολλὰς θλίψεις καὶ στενοχωρίας παρὰ τοῦ μιαροῦ Ἀγαρηνοῦ. Οὗτος λοιπὸν ἐφιλονείκει μὲ τὴν Ἄνναν καὶ ἔλεγεν ὅτι θὰ τὴν λάβῃ εἰς γυναῖκα, αὕτη δὲ ἡ μακαρία παρεκάλει τὸν Θεόν, μὲ προσευχὰς καὶ δάκρυα, νὰ τὴν ἀπαλλάξῃ ταχέως ἀπὸ τοῦ πειρασμοῦ τούτου.
Ἐπήκουσε λοιπὸν ὁ πανοικτίρμων καὶ δίκαιος Θεὸς τῆς δεήσεώς της, στερήσας τῆς ζωῆς τὸν βιαστὴν Ἀγαρηνόν, ἐξετέλεσε δὲ τὴν εὐχὴν τῆς Ἄννης φοβουμένης αὐτόν. Τί δὲ ἐκ τούτου ἠκολούθησεν; ἀπέρριψεν ἡ μακαρία Ἄννα ὅλα τὰ τοῦ βίου ἀγαθά, εἰσελθοῦσα δὲ εἴς τινα Ναὸν τῆς Θεοτόκου παρεδόθη εἰς νηστείαν, ἀγρυπνίαν καὶ ἐγκράτειαν, μένουσα νῆστις καθ’ ὅλην τὴν ἑβδομάδα. Ὅθεν τοσοῦτον κατεμάρανε τὸ σῶμά της, ὥστε ἐφαίνοντο ἔξωθεν ὅλα τὰ νεῦρα καὶ οἱ ἁρμοὶ τῶν μελῶν, διότι τῶν σαρκῶν αὐτῆς καταξηρανθεισῶν ὡς ἐκ τῆς ὑπερβολικῆς σκληραγωγίας καὶ νεκρωθεισῶν, ἡ ἐσωτερικὴ σύνθεσις καὶ ἁρμονία τῶν νεύρων, διὰ τῆς ὁποίας ὁ Πλάστης συνέδεεν ὅλον τὸ σῶμα, καθαρῶς διεκρίνετο ἔξωθεν, καὶ μόνον ἡ ἐπιδερμὶς εὑρίσκετο ἐπὶ τῶν ἁρμῶν καὶ τῶν ὀστῶν.