Σφραγισθεῖσα δὲ ἡ Ἁγία εἰς τὸν λαιμὸν καὶ φερομένη ἵνα ἀποκεφαλισθῇ, ἐλυτρώθη ἀοράτως ὑπὸ θείου Ἀγγέλου, ὅστις ἐξήγαγεν ἐκ τοῦ λαιμοῦ της σώαν τὴν σφραγῖδα τὴν ὁποίαν εἶχε καὶ παρεκίνησε τὸν δήμιον νὰ τὴν ἀφήσῃ καὶ νὰ μὴ τὴν ἀποκεφαλίσῃ. Ἐπειδὴ δὲ ἡ Ἁγία ἐλυπεῖτο διότι δὲν ἔπαθε διὰ τὸν Χριστόν, τούτου ἕνεκα ἐφάνη εἰς αὐτὴν θεῖος Ἄγγελος, κρατῶν ξίφος εἰς τὰς χεῖράς του, διὰ τοῦ ὁποίου ἐκτύπησεν αὐτὴν εἰς τὸν λαιμόν, ἐφάνη δὲ ὅτι τὴν ἔκοψεν ἐκ τῆς τομῆς δὲ ἐκείνης ἐξῆλθεν αἷμα τὸ ὁποῖον ἐκοκκίνισε τὰ ἐνδύματά της, καὶ ταῦτα πολλὰς ἰατρείας ἐποίησαν.
Τότε ἡ Ἁγία ἀπῆλθεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, προσκυνήσασα δὲ τοὺς Ἁγίους Τόπους, ἦλθεν εἴς τινα Μοναστήρια, ἐντὸς τῶν ὁποίων εὑρίσκετο ἡ αἵρεσις τοῦ μονοφυσίτου Σεβήρου. Ποοσευχηθεῖσα δὲ ἐζήτησε παρὰ Θεοῦ νὰ τῆς ἀποκαλύψῃ, ἐὰν πρέπῃ νὰ ἐπικοινωνήσῃ μετ’ αὐτῶν· ὅθεν βλέπει Ἄγγελον, ὁ ὁποῖος ἐκράτει δύο ποτήρια, τὸ μὲν σκοτεινόν, τὸ δὲ ἄλλο φωτεινόν, ἐδείκνυε δὲ εἰς αὐτήν, ὅτι τὸ μὲν φωτεινὸν ποτήριον δηλοῖ τὴν Καθολικὴν Ἐκκλησίαν, τὸ δὲ σκοτεινὸν τὴν συναγωγὴν τῶν αἱρετικῶν. Ἐπειδὴ δὲ ὁ τότε Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων παρεκάλεσεν αὐτὴν νὰ ὑπάγῃ εἰς Κωνσταντινούπολιν, ἵνα εὐχηθῇ τοὺς εὐσεβεῖς βασιλεῖς, ἀπεκρίθη εἰς αὐτόν, ὅτι ἐγγίζει ἡ πρὸς Θεὸν αὐτῆς ἐκδημία καὶ μετάστασις [1]. Φθάσασα λοιπὸν μεταξὺ τῶν τόπων Νιτζίβεως καὶ Λαρᾶς εἰς τὸν εὐκτήριον Ναὸν τοῦ Ἁγίου Σεργίου, ἐκεῖ δὲ εὐχαριστήσασα τὸν Θεὸν ἠσθένησεν ὀλίγον· εἶτα ζητήσασα παρὰ Θεοῦ τὴν σωτηρίαν ὅλου τοῦ κόσμου, παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας αὐτοῦ. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῆς σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν μαρτυρικὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος, ὁ ὁποῖος κεῖται πλησίον τῆς Ἁγίας Εἰρήνης τῆς παλαιᾶς καὶ νέας.