ΕΥΦΗΜΙΑ ἡ καλλίνικος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἤκμαζε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ καὶ Πρίσκου Ἀνθυπάτου Ρώμης, ἐν ἔτει σπη’ (288), κατήγετο δὲ ἐκ Χαλκηδόνος, θυγάτηρ πατρὸς μὲν Φιλόφρονος καλουμένου, μητρὸς δὲ Θεοδοσιανῆς. Διαβληθεῖσα λοιπὸν ὅτι ὡμολόγει τὸν Χριστόν, ἐτιμωρήθη διὰ τροχῶν καὶ πυρός, καὶ διὰ πολλῶν ἄλλων βασάνων· ὕστερον δοθεῖσα εἰς τὰ θηρία, ἵνα ταύτην σπαράξωσι, ἔμεινεν ἐξ αὐτῶν ἀβλαβής. Εἶτα ἐδήχθη ὑπὸ ἄρκτου, προσευχηθεῖσα δὲ παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ ἐν τῷ θεάτρῳ· τὸ δὲ τίμιον αὐτῆς λείψανον ἀπετέθη ἐντὸς θήκης καὶ ἐνεταφιάσθη εἰς τόπον τινὰ πλησίον τῆς Χαλκηδόνος, ὅπου παρέμεινεν ἐπ’ ἀρκετοὺς χρόνους, ἰάσεις βρύον παντοδαπὰς καὶ θαύματα ἄπειρα ἐπιτελοῦν. Μετὰ παρέλευσιν δὲ πολλοῦ χρόνου, ὅταν ἐξηπλώθη ἡ εὐσέβεια εἰς τὸν κόσμον, ἔγινε τοιοῦτον παράδοξον.
Εἰς τὰς ἡμέρας Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ, ἐν ἔτει 410, εἷς Μοναχὸς καὶ Ἱερεύς, Εὐτυχὴς μὲν κατὰ τὸ ὄνομα δυστυχὴς δὲ κατὰ τὸν νοῦν, ἐγένετο ἀρχηγὸς αἱρέσεως, ἰσχυριζόμενος ὁ φρενοβλαβής, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχει μίαν μόνην φύσιν, τὴν τῆς Θεότητος, καὶ μίαν μόνην ἐνέργειαν, ἐπίσης τὴν τῆς Θεότητος· καθῃρέθη δὲ οὗτος ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Φλαβιανοῦ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, πλὴν μεταχειριζόμενος ὁ ἄθλιος ὄργανα τοὺς τοῦ βασιλέως ἀθέους εὐνούχους, δὲν ἔπαυε ταράττων τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐνέδρας ποιῶν, ἕως οὗ ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐτελεύτησεν. Ὅταν δὲ ὁ Μαρκιανὸς ἐβασίλευσε μετὰ τῆς Πουλχερίας, διέταξε νὰ συγκροτηθῇ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος εἰς Χαλκηδόνα, κατὰ τὸ ἔτος τετρακόσια πεντήκοντα ἕν (451) διὰ νὰ ἐξετάσῃ τὴν ὑπόθεσιν.
Συνελθόντες λοιπὸν ἐν Χαλκηδόνι ἑξακόσιοι τριάκοντα Ἐπίσκοποι συνεκρότησαν τὴν Ἁγίαν Δ’ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον. Τότε, ἀφοῦ πολλὰ συνεζήτησαν, κατεδίκασαν καὶ ἀνεθεμάτισαν τὸν Εὐτυχῆ καὶ τὸν τούτου ἀκόλουθον Διόσκορον ὡς καὶ πάντας τοὺς μίαν φύσιν καὶ μίαν ἐνέργειαν ἐπὶ Χριστοῦ βλασφημοῦντας. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ αἱρετικοὶ δὲν ἐπείθοντο εἰς τὰ δόγματα τῆς Ἁγίας Συνόδου, μετῆλθον ἄλλον τρόπον οἱ ἅγιοι Πατέρες. Ἀμφότερα τὰ μέρη, τὸ τῶν Ὀρθοδόξων δηλαδὴ καὶ τὸ τῶν κακοδόξων Μονοφυσιτῶν, ἔγραψαν τὰ ὑπ’ αὐτῶν πιστευόμενα καὶ κηρυττόμενα εἰς τόμον ξεχωριστὸν ἕκαστον μέρος·