ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Τιμίου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ τὴν Σύναξιν καὶ ἑορτὴν παρελάβομεν ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς νὰ ἑορτάζωμεν τῆ ἐπαύριον τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, ἤτοι κατὰ τὴν σήμερον, ἐπειδὴ οὗτος ὑπηρέτησεν εἰς τὸ μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου· ὅθεν διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην συναριθμεῖται καὶ ἡ ἑορτὴ αὕτη μὲ τὰς λοιπὰς ἑορτὰς τοῦ Προδρόμου, ἵνα μηδὲν σιωπήσωμεν ἀπὸ τὰ ἐκείνου θαυμάσια καὶ ὑπερφυσικὰ χαρίσματα. Συνέβη δὲ νὰ φθάσῃ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ κατὰ τὴν παρελθοῦσαν ἑσπέραν τῶν Ἁγίων Θεοφανείων ἡ τῆς τιμίας χειρὸς τοῦ Τιμίου Προδρόμου μετακομιδή, ἥτις τοιουτοτρόπως ἐγένετο.

Εἰς τὴν πόλιν Σεβάστειαν, κατὰ τὴν ὁποίαν λέγουσιν, ὅτι ἐτάφη τὸ ἱερὸν τοῦ Τιμίου Προδρόμου σῶμα, ἐπῆγεν ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, καὶ λαβὼν τὴν δεξιὰν χεῖρα τοῦ προφητικοῦ ἐκείνου σώματος ἔφερεν αὐτὴν εἰς τὴν Ἀντιόχειαν, τὴν πατρίδα του, ὅπου ἐτέλει αὕτη πάμπολλα θαύματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἓν εἶναι καὶ τὸ ἀκόλουθον. Εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἀντιοχείας ἐφώλευεν εἷς δράκων, τὸν ὁποῖον ἐθεοποίουν οἱ εἰδωλολάτραι οἱ κατοικοῦντες τὴν Ἀντιόχειαν, καὶ ἐτίμων αὐτὸν κατ’ ἔτος μὲ ἀνθρωποθυσίας. Συνέβη δέ ποτε καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος εἰς ἕνα Χριστιανὸν νὰ δώσῃ τὸ θυγάτριόν του εἰς τὸν δράκοντα, ὁ ὁποῖος ἐξερχόμενος ἀπὸ τὴν φωλεάν του καὶ παρουσιάζων φοβερὸν καὶ φρικῶδες θέαμα, ἤνοιγε τὸ στόμα του καὶ ἐδέχετο μέσα τὸν προσφερόμενον ἄνθρωπον καὶ τὸν ἐσπάραττε μὲ τοὺς ὀδόντας του.

Διὰ τοῦτο ὁ πατὴρ τῆς κόρης παρεκάλει μὲ θερμοὺς ἀναστεναγμοὺς καὶ δάκρυα τὸν Θεὸν καὶ τὸν Τίμιον Πρόδρομον νὰ ἐλευθερώσωσι τὴν πατρίδα του ἀπὸ τοιοῦτον πικρὸν φθορέα· παρακαλῶν δὲ ἐσοφίσθη νὰ κάμῃ καὶ ἓν τοιοῦτον ἐπιχείρημα, καθότι εὐκόλως εὑρίσκει μηχανὰς καὶ τέχνας πᾶς ἄνθρωπος εἰς ἀνάγκην εὑρισκόμενος. Αὐτὸς ἐζήτησε νὰ προσκυνήσῃ τὴν ἁγίαν χεῖρα τοῦ Προδρόμου [1], καὶ ἀσπαζόμενος αὐτὴν κόπτει κρυφίως μὲ τοὺς ὀδόντας του τὸν ἀντίχειρα, καὶ τυχὼν τοῦ ποθουμένου ἐξέρχεται τοῦ ναοῦ· ὅτε δὲ ἦλθεν ἡ ἡμέρα τῆς θυσίας τῆς θυγατρός του καὶ ἦτο παρὸν πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ, ἦλθε πλησίον εἰς τὸν δράκοντα καὶ ὁ πατὴρ κρατῶν ὁμοῦ καὶ τὴν θυγατέρα του. Καὶ καθὼς εἶδε τὸν δράκοντα ὅτι ἤνοιξε τὸ στόμα του διὰ νὰ καταπίῃ τὴν θυγατέρα του, ρίπτει μέσα εἰς τὸν φάρυγγά του τὸν ἱερὸν δάκτυλον τοῦ Προδρόμου καί, ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἐθανατώθη ὁ δράκων. Τούτου δὲ γενομένου,