Τότε λοιπὸν ἔπαυσε ἀπὸ τοῦ νὰ ἀνθίσταται ὁ Ἰωάννης· ὅθεν βαπτισθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ ὁ Κύριος, εὐθὺς ἀνέβη ἀπὸ τοῦ ὕδατος [2], καὶ ἰδοὺ ἠνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ Οὐρανοί, καὶ εἶδεν ὁ Ἰωάννης τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστεράν, καὶ ἐρχόμενον εἰς τὸν Ἰησοῦν· ἀλλὰ καὶ φωνὴ ἐκ τῶν Οὐρανῶν ἠκούσθη λέγουσα· «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα». Ἐκ τούτου λοιπὸν ἐφανερώθη εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι δὲν ἦτο ὁ Ἰωάννης μεγαλύτερος τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ἐσφαλμένην γνώμην, τὴν ὁποίαν παρεδέχοντο περὶ αὐτοῦ τὸ πλεῖστον μέρος, ἀλλὰ ἦτο ἀσυγκρίτως πολὺ κατώτερος τοῦ Χριστοῦ καὶ δοῦλος καὶ ὑποχείριος αὐτοῦ. Διὰ τοῦτο καὶ τὸ Πνεῦμα κατελθόν, ἀπηύθυνε τὴν φωνὴν τοῦ Πατρὸς εἰς τὸν Ἰησοῦν καὶ οἱονεὶ δακτυλοδεικτοῦν ἐφανέρωσεν ὅτι τὸ «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητὸς» δὲν ἐρρέθη διὰ τὸν Βαπτιστὴν Ἰωάννην, μολονότι αὐτὸς εἶχε παρὰ πᾶσι πολλὴν τὴν δόξαν καὶ τὸ ἀξίωμα, ἀλλ’ ἐρρέθη διὰ τὸν βαπτιζόμενον Ἰησοῦν.
Τελειώσας λοιπὸν ὁ Κύριος καὶ τοῦτο τὸ νομικὸν πρόσταγμα τοῦ Βαπτίσματος, ἔλυσε τὴν κατάραν, ἡ ὁποία ἐδόθη εἰς τὸν Ἀδὰμ διὰ τὴν παράβασιν τοῦ Θείου Νόμου· καὶ λυτρώσας ἡμᾶς ἐκ τῆς καταδίκης, ἔπαυσεν εἰς τὸ ἑξῆς πάντα νόμον τελετουργικόν, ἀναβιβάσας αὐτὸν εἰς τὸ πνευματικώτερον καὶ τελειότερον. Ἀκολούθως δὲ ἔπαυσε καὶ τὸ Ἰουδαϊκὸν βάπτισμα, καὶ παρέδωκεν εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας νὰ βαπτιζώμεθα μὲ τὸ εἰς τρεῖς ἀναδύσεις καὶ καταδύσεις γινόμενον Βάπτισμα, τὸ ὁποῖον ἔχει τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς ὁποίας ἐστερεῖτο τὸ Βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου. Βαπτισθεὶς δὲ ὁ Κύριος εἰς ἓνα καὶ τὸν αὐτὸν ποταμόν, εἰς τὸν ὁποῖον ἐβάπτιζε καὶ ὁ Ἰωάννης, ἐπλήρωσε μὲν τὸ σκιῶδες καὶ ἀτελὲς Βάπτισμα, ἤνοιξε δὲ τὰς θύρας τοῦ πνευματικοῦ καὶ θείου τῆς Ἐκκλησίας Βαπτίσματος· τὸ ὁποῖον ἡμεῖς, ἀφ’ οὗ ἐβαπτίσθημεν, χρεωστοῦμεν εἰς τὸ ἑξῆς νὰ φυλάττωμεν τὴν αὐτοῦ καθαρότητα ἄσπιλον καὶ ἀμόλυντον ἀπὸ ἁμαρτίας διὰ τῆς πληρώσεως τῶν ζωοποιῶν ἐντολῶν, ἵνα καὶ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν ἀξιωθῶμεν.