Τοῦτο δὲ ἐγίνετο ὄχι διότι ἠδυνάτησεν ὁ Θεός, ἄπαγε τῆς βλασφημίας! διότι πῶς ἤθελεν ἀδυνατήσει νὰ δίδῃ εἰς ἕνα τὰ χρειώδη ἐκεῖνος, ὅστις ἔθρεψεν ἐν τῇ ἐρήμῳ τόσας χιλιάδας τῶν ἀχαρίστων Ἑβραίων; ἀλλ’ οὐδὲ τοῦτο ἐγίνετο, διότι ὁ Θεὸς ἀπεστράφη τὴν προσευχὴν τοῦ δούλου του, μὴ γένοιτο! ἐπειδὴ ὁ Ὅσιος οὐδέποτε προσηυχήθη ἵνα δώσῃ ὁ Θεὸς εἰς αὐτὸν φαγητὰ ἀπολλύμενα. Διότι ἤκουε «τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ϛ’ 33). Ἀλλὰ τοῦτο ἐγίνετο, ἐπειδὴ πρότερον μὲν προσεῖχεν ὁ Ὅσιος ὅλως εἰς τὸν Θεόν, καὶ οὐδόλως ἐφρόντιζεν οὔτε δι’ αὐτὴν τὴν ἀναγκαίαν τροφήν, ἐν ᾧ πρὸς τούτοις δὲν εἶχεν οὐδὲ ὑπηρέτην τινά, ὅστις νὰ φροντίζῃ περὶ τοῦ ἂρτου του· ὅθεν ἐξ ἀνάγκης ἐχρειάζετο εἰς τοῦτο τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ συνεργίαν. Μετὰ δὲ ταῦτα, ἐπειδὴ ἐστοχάσθη νὰ ὁδηγήσῃ καὶ ἄλλους εἰς τὴν κατὰ Θεὸν πολιτείαν καὶ ἄσκησιν, διὰ τοῦτο εἰργάζετο διὰ τῶν χειρῶν του, καὶ ἔδιδεν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς παράδειγμα τοῦ νὰ ἐργοχειρῶσι καὶ αὐτοί, πρὸ παντὸς ἄλλου τὸ νὰ μὴ εἴμεθα ἀργοὶ καὶ νὰ τρώγωμεν δωρεὰν τὸν ἄρτον μας, ἀλλὰ νὰ ἐργαζώμεθα, καὶ ἐκ τοῦ ἰδίου ἔργου καὶ κόπου μας νὰ δίδωμεν καὶ εἰς τοὺς ἄλλους τὰ πρὸς τὴν χρείαν. Διὰ τοῦτο λοιπόν, πρότερον μὲν ὁ Ἅγιος οὗτος ἐλάμβανε δι’ Ἀγγέλου τροφήν· ὕστερον δὲ ὄχι μόνον ὑστερήθη ἀλλὰ καὶ ἐπροστάχθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ λαμβάνῃ παρά τινος τὰ χρειώδη τοῦ βίου, ἀλλὰ ἐκ τοῦ ἐργοχείρου του νὰ πορίζηται τὰ πρὸς τὸ ζῆν, ἵνα διδάσκῃ τοὺς μαθητάς του ὄχι μόνον μὲ λόγους, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ἔργον, καὶ νὰ ὑποδεικνύῃ εἰς αὐτοὺς τὸ νὰ καταγίνωνται εἰς τὴν ἐργασίαν των καὶ εἰς τὴν ἱερὰν προσευχήν.
Ἐπειδὴ δὲ τότε ἀνεφύη αἵρεσις εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαν, καὶ πολλοὶ Πατέρες συνήχθησαν ὅπως συγκροτήσωσι Σύνοδον περὶ αὐτῆς, προσκληθεὶς καὶ ὁ μακάριος οὗτος Φωστήριος εἰς τὴν Σύνοδον, δὲν παρητήθη, ἀλλὰ παρέστη καὶ αὐτὸς εἰς αὐτὴν καὶ ποιήσας ἀνδραγαθίαν, ἐθαυμάστωσε τὸ ὄνομά του· διότι πολλοὶ μὲν αἱρετικοὶ ὑπὸ τῶν λόγων του παρακινηθέντες ἐπέστρεψαν ἐκ τῶν αἱρέσεών των εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, καὶ οἱ περισσότεροι, πειθόμενοι εἰς τὰς διδασκαλίας του, ἔγιναν Μοναχοί. Καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν πολλαὶ θαυματουργίαι διὰ τοῦ Ἁγίου τούτου ἐγίνοντο, ὄχι μόνον ὅταν ἔζη, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ἀποβίωσίν του, ἥτις συνέβη κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς πέμπτης ταύτης ἡμέρας τοῦ Ἰανουαρίου.