ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν παλαίστραν καὶ ἀγωνιστήριον μετεχειρίζετο τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων, διότι ἐκεῖ εἶχε τὴν ἄσκησιν καὶ κατοικίαν του, ὁτὲ μὲν ἡσυχάζων εἰς τοῦτον τὸν τόπον, ὁτὲ δὲ εἰς ἐκεῖνον καὶ ἄλλοτε μεταβαίνων εἰς ἄλλον, εἰς Φοινίκην δηλαδὴ καὶ εἰς Συρίαν καὶ εἰς Κιλικίαν· ἐποίει δὲ τὰς μεταβάσεις ταύτας ἵνα ἀποφεύγῃ τὰς ἐνοχλήσεις, τὰς ὁποίας τοῦ ἐπροξένουν οἱ προστρέχοντες εἰς αὐτόν. Διῆλθε λοιπὸν ὁ μακάριος τεσσαράκοντα πέντε ἔτη χωρὶς νὰ ἔχῃ ἄνω τῆς κεφαλῆς του σκηνὴν ἢ καλύβην ἢ ἄλλην τινὰ σκέπην, ἀλλὰ ἱστάμενος ἐντὸς βαθέος λάκκου, ἐξ οὗ καὶ Γουβᾶς ὠνομάζετο· διότι κατὰ τὴν συριακὴν διάλεκτον, Γούβα ὁ λάκκος ὀνομάζεται.
Ὅταν δὲ ἔγινε γέρων, ἐπείσθη εἰς τοὺς παρακαλοῦντας αὐτὸν καὶ κατεσκεύασε μίαν καλύβην· ἀκολούθως δὲ μετεχειρίζετο πρὸς κατοικίαν μικρά τινα κελλία, ὄχι ἰδικά του, ἀλλὰ ξένα. Ὅθεν διήνυσεν ἀκόμη ἕτερα εἰκοσιπέντε ἔτη· ὥστε τὰ ἔτη ὅλα τῆς ζωῆς του συμποσοῦνται εἰς ἑβδομήκοντα [1]· ἐπειδὴ δὲ ἐτρέφετο μόνον με κριθὴν [2] καὶ ὕδωρ εἰς διάστημα τεσσαράκοντα ἐτῶν, ἔπεσεν ο ἀοίδιμος ὕστερον εἰς ἀσθένειαν, διὸ καὶ ἔζη εἰς τὸ ἑξῆς μὲ μικρὸν τεμάχιον ἄρτου καὶ μὲ ποτὸν ἁπλοῦ ὕδατος. Μὲ τοιαύτην θαυμασίαν ἄσκησιν ζῶν, ἠξιώθη παρὰ Κυρίου νὰ ποιῇ θαύματα, ἤτοι νὰ διώκῃ δαιμόνια ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ ἰατρεύῃ διάφορα πάθη καὶ ἀσθενείας καὶ νὰ ἐκτελῇ ἄλλα πολλὰ παράδοξα θαύματα.
Εἰς τοῦτον τὸν Ὅσιον ἔφερόν ποτε γυναῖκα τινά, ἥτις ἐνεργείᾳ τοῦ διαβόλου ἔτρωγε καθ’ ὑπερβολήν, διότι ἔτρωγε καθ’ ἑκάστην τριάκοντα κατοικιδίους ὄρνιθας καὶ δὲν ἐχόρταινεν, ἀλλὰ ἀκόμη ἐπείνα. Παρεκάλουν λοιπὸν τὸν Ὅσιον οἱ συγγενεῖς τῆς γυναικός, ἵνα εὐσπλαγχνισθῇ καὶ ἰατρεύσῃ αὐτήν, ἥτις εἶχεν ἐξοδεύσει ὅλην αὐτῆς τὴν περιουσίαν εἰς τροφήν της· ὅθεν εὐσπλαγχνισθεὶς ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος προσηυχήθη εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἶτα βαλὼν τὴν δεξιάν του χεῖρα ἐν ὕδατι καὶ σφραγίσας αὐτὸ μὲ τὴν σωτηρίαν σφραγῖδα τοῦ Σταυροῦ, διέταξε νὰ τὸ πίῃ ἡ πάσχουσα γυνὴ καὶ οὕτως ἔκαμεν αὐτὴν νὰ τρώγῃ κατὰ φύσιν καὶ νὰ ἀρκῆται εἰς ἡμισείαν ὄρνιθα μόνον.