ΖΩΣΙΜΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν κατήγετο ἀπὸ τὴν νῆσον Σικελίαν, υἱὸς γονέων εὐλαβῶν καὶ πιστῶν, οἵτινες διήνυον τὴν ζωήν των μὲ αὐτάρκειαν τῶν τοῦ βίου ἀγαθῶν· εἶχον δὲ οὗτοι ἓν κτῆμα πλησίον εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Ἁγίας Λουκίας τῆς Παρθένου [1]. Ἀφοῦ δὲ ἐγεννήθη ὁ Ἅγιος οὗτος καὶ ἀπεγαλακτίσθη, τὸν ἀφιέρωσαν οἱ γονεῖς του εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Ἁγίας Λουκίας, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ πρὸ τῆς συλλήψεώς του εἶχον ὑποσχεθῆ νὰ τὸν ἀφιερώσουν· ὁμοῦ δὲ μὲ τὸν Ἅγιον ἀφιέρωσαν εἰς τὴν Μονὴν καὶ τὸ κτῆμά των. Ἀπὸ τότε λοιπὸν ἀνετράφη ὁ Ἅγιος εἰς τὸ Μοναστήριον· ὅθεν καὶ ὁ τοῦ Μοναστηρίου ἐκείνου Ἡγούμενος ἐπαίδευεν αὐτὸν ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, διδάσκων αὐτὸν ἐπιμελῶς τοὺς κανόνας καὶ τὰς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπειδὴ δὲ ἦτο εὐφυὴς εἰς τὸν νοῦν καὶ ἐπιμελής, εἰς ὀλίγον καιρὸν κατώρθωσεν ὅλας τὰς ἀρετάς, διότι ἀπέκτησεν ἐπιμέλειαν εἰς ὅλα τὰ ἔργα. Εἶχε ταπείνωσιν καὶ πρᾳότητα καὶ ἐπλούτησεν ὑπακοὴν καὶ καθαρότητα.
Ἐπειδὴ λοιπὸν τοιαύτην πολιτείαν κατώρθωσεν ὁ Ὅσιος, ἐδόθη εἰς αὐτὸν καὶ ἡ ἐπιμέλεια τῶν λειψάνων τῆς ρηθείσης Ἁγίας Λουκίας, ἔγινε δηλαδὴ προσμονάριος καὶ ὑπηρέτης τοῦ ἁγίου λειψάνου. Εἰς τὴν διακονίαν ταύτην ὑπηρετῶν, ἐπεθύμησέ ποτε, νέος ὤν, νὰ ἴδῃ τοὺς γονεῖς του, καὶ νικηθεὶς ἀπὸ τὴν ἐπιθυμίαν, ἐπῆγε καὶ τοὺς εἶδεν· οἱ δὲ γονεῖς του εὐθὺς ἔπεμψαν αὐτὸν ὀπίσω λέγοντες· «Ἐκεῖ, τέκνον, χρεωστεῖς νὰ μείνῃς, ὅπου ἀφιερώθης». Ἀφοῦ ὅμως ἐγύρισεν εἰς τὸ Μοναστήριον, ἐφάνη εἰς αὐτὸν τὴν νύκτα ἡ Ἁγία Λουκία, ἡ ὁποία ἐξελθοῦσα ἀπὸ τὴν θήκην ἐφοβέριζεν αὐτὸν καὶ ἔμελλε νὰ τὸν δείρῃ δυνατά· τότε ἐνεφανίσθη μία ἄλλη γυνή, ἐνδοξοτάτη καὶ ἐνδεδυμένη πορφύραν βασιλικὴν καὶ ὑπερησπίσθη αὐτὸν (ἴσως αὕτη ἦτο ἡ Κυρία Θεοτόκος). Ταύτην δὲ ἐντραπεῖσα ἡ Ἁγία τὸν ἔδειρεν ὀλίγον, παρήγγειλε δὲ εἰς αὐτόν, ὅτι ἄλλην φορὰν νὰ μὴ ἐξέλθῃ τοῦ Μοναστηρίου, τὸ ὁποῖον ὑπεσχέθη νὰ φυλάξῃ ὅπως καὶ ὄντως τὸ ἐφύλαξε.
Διηγεῖτο δὲ οὗτος ὁ μακάριος Ζώσιμος διὰ μίαν γυναῖκα, ἡ ὁποία κατήγετο ἀπὸ γένος λαμπρόν, ἦτο δὲ κατὰ τὴν γνώμην αἰσχρὰ καὶ ἀκάθαρτος· αὕτη ἐπειδὴ ἐδάρη ποτὲ ἀπὸ τὸ ἄνδρα της δυνατά, ἐπῆγεν εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Ἁγίας Λουκίας διὰ νὰ διασκεδάσῃ τὴν θλῖψιν, τὴν ὁποίαν ἐδοκίμασεν ἀπὸ τὸν ὀργιζόμενον ἄνδρα της, ἔτι δὲ καὶ διὰ νὰ ἰατρευθῇ ἀπὸ τὸν δαρμὸν τὸν ὁποῖον ἔλαβεν. Ὅτε δὲ ἐνύκτωσεν,