Σελίδα 2 από 2
Ἀλλ’ οὐδὲ κατὰ τὴν ἐπάνοδόν των ἔφαγον καθ’ ὁδόν, ἂν καί, ἵνα διανύσῃ τις τὸ μεταξὺ Βερροίας τῆς Συρίας καὶ Ἱεροσολύμων διάστημα, πρέπει νὰ δαπανήσῃ ὄχι ὀλιγώτερον τῶν εἴκοσι ἡμερῶν [3]. Ἐπειδὴ δὲ ἐπεθύμησαν νὰ ἴδωσι καὶ τὸν ἐν Ἰσαυρίᾳ Ναὸν τῆς Ἁγίας Πρωτομάρτυρος Θέκλης, ἵνα διὰ τῆς ἐκείνου θεωρίας ἀνάψωσιν εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν τὸ πῦρ τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγάπης, μετέβησαν ἐκεῖ καὶ ἐπέστρεψαν χωρὶς νὰ γευθῶσιν οὐδὲν φαγητόν· τοσοῦτον κατέφλεξε τὰς μακαρίας ὁ ἔρως τοῦ νοητοῦ Νυμφίου Χριστοῦ! Μὲ τοιαύτην λοιπὸν ἐνάρετον πολιτείαν στολίσασαι αἱ τρισόλβιαι τὸ γένος τῶν γυναικῶν, γενόμεναι οὕτω εἰς τὰς ἄλλας γυναῖκας παραδείγματα ἀρετῆς καὶ ἀσκήσεως, ἐξεδήμησαν πρὸς ὃν ἠγάπησαν Νυμφίον Χριστόν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Βέρροια· τὸ νῦν Χαλέπιον τῆς Συρίας, περὶ οὗ βλέπε ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῆς σελίδος 105 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου.
[2] Ὁ δὲ ἱερὸς Θεοδώρητος προσθέτει ὅτι, ὅταν εἶδε διὰ τῶν ἰδίων του ὀφθαλμῶν τοσοῦτον βάρος σιδήρων, τὸ ὁποῖον εἶχον αἱ Ἅγιαι εἰς τὸ λαιμόν, εἰς τὴν ζώνην, εἰς τὰς χεῖρας καὶ εἰς τοὺς πόδας, τὰς παρεκάλεσε νὰ ἀποβάλωσι τὰ σίδηρα. Ἐκεῖναι δὲ πεισθεῖσαι τὰ ἀπέβαλον· ἀφ’ οὗ δὲ ἀνεχώρησεν ὁ Θεοδώρητος, τὰ ἐφόρεσαν πάλιν. Συνεχίζων δὲ λέγει καὶ ταῦτα τὰ ἀξιομνημόνευτα· «Τοσοῦτον ἀγωνισάμεναι χρόνον, ὡς ἄρτι τῶν ἀγώνων ἁψάμεναι, τῶν ἱδρώτων ἐρῶσι. Τὸ γὰρ τοῦ Νυμφίου φανταζόμεναι κάλλος, εὐπετῶς μάλα καὶ ρᾳδίως φέρουσι τοῦ δρόμου τὸν πόνον καὶ καταλαβεῖν ἐπείγονται τῶν ἀγώνων τὸ τέλος, ἐν ἐκείνῳ τὸν ἐρώμενον ἑστῶτα βλέπουσαι καὶ τῆς νίκης ὑποδεικνῦντα τὸν στέφανον. Τοσοῦτον αὐτὰς τὸ θεῖον ἐξεβάκχευσε φίλτρον, οὕτως αὐτὰς ὁ θεῖος ἔρως περὶ τὸν Νυμφίον ἐξέμηνεν».
[3] Ἡ μεταξὺ τῶν Ἱεροσολύμων καὶ Βερροίας (Χαλεπίου) τῆς Συρίας ἀπόστασις εἶναι κατ’ εὐθεῖαν γραμμὴν περὶ τὰ 550 χ.λ.μ.
