ΜΑΡΑΝΑ καὶ ΚΥΡΑ αἱ Ἅγιαι γυναῖκες εἶχον πατρίδα τὴν Βέρροιαν τῆς Συρίας [1], ἔζων δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἐπισκόπου Κύρου Θεοδωρήτου (393-458), ἦσαν δε ἀμφότεραι περιφανοῦς καὶ ἐξόχου καταγωγῆς, ἡ δὲ ἀνατροφή των ἦτο ὁμοία μὲ τὸ γένος των. Αὗται ὅμως αἱ ἀοίδιμοι, καταφρονήσασαι τὴν λαμπρότητα τοῦ γένους καὶ ὅλα τὰ τερπνὰ καὶ χαροποιὰ τῆς ζωῆς ταύτης, ἔκτισαν ἔξω τῆς πόλεως μικρὸν περιτείχισμα καὶ εἰσελθοῦσαι ἐντὸς αὐτοῦ ἔφραξαν τὴν θύραν μὲ λίθους καὶ πηλόν. Βλέπουσαι αὐτὰς τὰς δύο αἱ ὑπηρέτριαι αὐτῶν, ἠθέλησαν καὶ αὐταὶ νὰ ζήσωσι παρομοίαν ζωήν. Διέταξαν λοιπὸν αὐτὰς αἱ τούτων δέσποιναι νὰ κτίσωσιν ἔξω τοῦ ἰδικοῦ των περιτειχίσματος μικρὸν κελλίον καὶ ἐκεῖ νὰ ἀγωνίζωνται· ἔβλεπον δὲ ἔκ τινος παραθύρου τὰ ὑπὸ τῶν ὑπηρετριῶν των τελούμενα καὶ τὰς παρεκίνουν νὰ προσεύχωνται συχνότερον, θερμαίνουσαι αὐτὰς εἰς τὸν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ ἀκόμη περισσότερον.
Αὗται αἱ μακάριαι, ἡ Μαράνα καὶ ἡ Κύρα, δὲν εἶχον οἶκον, οὔτε καλύβην, ἀλλ’ ἦσαν χωρὶς στέγην καὶ σκέπασμα· ὑπομένουσαι δὲ βροχὰς καὶ χιόνας κατὰ τὸν χειμῶνα καὶ τὸ καῦμα τοῦ ἡλίου κατὰ τὸ θέρος, ἐνόμιζον, ὅτι ἀπολαμβάνουσι πολλὴν εὐφροσύνην. Τὴν τροφήν των ἐλάμβανον ἔκ τινος μικρᾶς θυρίδος καὶ ἐκεῖθεν συνωμίλουν μόνον μὲ γυναῖκας, ὅσας ἤρχοντο πρὸς αὐτάς, κατὰ μόνην τὴν Πεντηκοστήν. Κατὰ δὲ τὸν λοιπὸν καιρὸν ἡσύχαζον καὶ δὲν ὡμίλουν. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐδέχοντο τὰς γυναῖκας, μόνη ἡ Μαράνα ὡμίλει πρὸς αὐτάς, τῆς δὲ Κύρας οὐδεὶς οὐδέποτε ἤκουσε τὴν φωνήν. Ἐφόρουν δὲ καὶ σίδηρα πολλὰ καὶ βαρέα εἰς τὸ σῶμα των, ὥστε ἡ Κύρα, ἔχουσα σῶμα ἀσθενέστερον, ἕνεκα τοῦ μεγάλου βάρους τῶν σιδήρων ἔκυπτε χαμαί, χωρὶς νὰ δύναται νὰ ἀνορθώσῃ τὸ σῶμα της [2], τὰ δὲ φορέματά των ἦσαν τόσον μακρά, ὥστε ἐκάλυπτον καλῶς ὄχι μόνον ὅλον τὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ τοὺς πόδας των.
Μὲ τοιαύτην ζωὴν πολιτευόμεναι αἱ μακάριαι διῆλθον τεσσαράκοντα δύο ἔτη, διαρκούσης δὲ τῆς ζωῆς των, τρεῖς φορὰς ἐνήστευσαν ἡμέρας τεσσαράκοντα, ὡς ὁ θεόπτης Προφήτης Μωϋσῆς καὶ ὁ Θεσβίτης Ἠλίας καὶ τρεῖς φορὰς ἐνήστευσαν ἐπὶ τρεῖς ἑβδομάδας καθὼς ἐνήστευσεν ὁ Προφήτης Δανιήλ. Ἐπιθυμήσασαι δέ ποτε νὰ ἴδωσι τοὺς Ἱεροὺς Τόπους τῶν σωτηρίων Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, κατῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν δὲν ἔφαγον οὐδόλως τροφήν, τότε δὲ μόνον ἔφαγον, ἀφ’ οὗ προσεκύνησαν τοὺς Ἁγίους Τόπους.