Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἀλιτήριος ἐκεῖνος μετήλλαξε τὴν φιλίαν εἰς ἔχθραν· ὅθεν, ἀφοῦ ἐκάλεσε καὶ ἄλλους Ἀγαρηνούς, τὸν ἔδειραν ἀνηλεῶς καὶ τὸν ἐπῆγαν εἰς τὸν κριτήν, μαρτυροῦντες ὅτι ἐβλασφήμησε κατὰ τῆς πίστεώς των. Τότε ὁ κριτὴς διέταξε καὶ τὸν ἔδειραν σφοδρῶς, ἔπειτα τὸν ἐφυλάκισαν καὶ τὸν ἐβασάνιζαν διὰ νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστὸν καὶ νὰ πιστεύσῃ εἰς τὴν πίστιν των· ὁ δὲ εὐλογημένος Ἰωάννης, σταθεὶς ἀνδρεῖος, ὡς καλὸς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, λέγει πρὸς αὐτοὺς· «Δὲν αρνοῦμαι ἐγὼ τὸν γλυκύτατόν μου Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλ’ αὐτὸν πιστεύω, αὐτὸν λατρεύω, αὐτὸν ὁμολογῶ, ὡς τέλειον Θεὸν καὶ τέλειον ἄνθρωπον». Ἰδόντες οἱ Ἀγαρηνοὶ τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης του, τὸν ἔβαλαν εἰς ἓν πλοῖον τοῦ Τουρκικοῦ στόλου, ὁ ὁποῖος κατηυθύνετο εἰς τὴν Μαύρην Θάλασσαν δι’ ἐπίδειξιν, ἔκαμε δὲ ἐκεῖ ἓξ μῆνας· ὅταν δὲ ἐπανῆλθε τὸν ἔβαλαν πάλιν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ τὸν ἐβασάνιζαν τρεῖς μῆνας· ἀφοῦ δὲ εἶδον, ὅτι δὲν ἠμποροῦν νὰ τὸν φέρουν εἰς τὸ θέλημά των, οὔτε κἂν μὲ λόγον ψιλὸν νὰ τὸν παρασαλεύσουν ἀπὸ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, τὸ ἀνέφεραν εἰς τὸν βεζύρην καὶ ἐκεῖνος μὲ πολλήν του ἐντροπὴν ἐπρόσταξε τὸν ἔπαρχον καὶ τὸν ἐπῆγεν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, κοντὰ εἰς τὸ Δημοπρατήριον, ὅπου καὶ τὸν ἀπεκεφάλισαν τὴν κϛ’ (26ην) Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους ͵αφοε’ (1575), καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ Ἅγιος τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου, τώρα δὲ ἀγάλλεται μετὰ τοῦ χοροῦ τῶν Μαρτύρων. Τοῦτο εἶναι, ἀδελφοί, τὸ Μαρτύριον τοῦ εὐλογημένου Ἰωάννου, οὗ ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς τῆς οὐρανίου Βασιλείας. Ἀμήν.