Ὑποσημειώσεις
[1] Γαλατία καλεῖται ἐνταῦθα ἡ ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ Ἀνατολικὴ λεγομένη Γαλατία, ἥτις καὶ Ἑλληνικὴ Γαλατία ὠνομάζετο πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τῆς Δυτικῆς Γαλατίας, ἥτις ἦτο χώρα τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης καὶ περιελάμβανεν ὁλόκληρον σχεδὸν τὸν χῶρον, τὸν ὁποῖον καταλαμβάνουν νῦν ἡ Γαλλία, τὸ Βέλγιον, ἡ Ολλανδία, ἡ Γερμανία, ἡ Ἑλβετία, μέρος τῆς Ἰταλίας καὶ τῆς Ἰσπανίας, βραδύτερον δὲ καὶ αἱ ἀκταὶ τῶν Βρεταννικῶν νήσων καὶ ἡ Ἰρλανδία. Οἱ κάτοικοι τῶν χωρῶν αὐτῶν ἐκαλοῦντο Γαλάται ἢ Κέλται. Περὶ τὰ 280 π.Χ. οἱ Γαλάται μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν ἀρχηγὸν αὐτῶν Βρέννον ἐπῆλθον κατὰ τῆς Μακεδονίας, ἀλλὰ ἀναχαιτισθέντες ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐστράφησαν πρὸς τὴν Θεσσαλίαν καὶ εἶτα πρὸς τὴν Στερεὰν Ἑλλάδα. Καίτοι ὅμως πολυπληθέστεροι, ἡττήθησαν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων φονευθέντος καὶ τοῦ Βρέννου παρὰ τοὺς Δελφούς. Τὰ ὑπολείμματα τῆς στρατιᾶς τοῦ Βρέννου μετὰ μυρίας περιπετείας ἐγκατεστάθησαν εἰς Μικρὰν Ἀσίαν καὶ ἀπήρτισαν τὴν Ἀνατολικὴν Γαλατίαν. Αὕτη κατελάμβανε τὸ ἀνατολικὸν τμῆμα τῆς Μεγάλης Φρυγίας καὶ ὡρίζετο πρὸς Βορρᾶν ὑπὸ τῆς Βιθυνίας καὶ τῆς Παφλαγονίας, πρὸς Ἀνατολὰς ὑπὸ τοῦ Πόντου καὶ τῆς Καππαδοκίας, πρὸς Νότον ὑπὸ τῆς Λυκαονίας καὶ πρὸς Δυσμὰς ὑπὸ τῆς Φρυγίας. Ἡ Ἀνατολικὴ Γαλατία ἐκαλεῖτο καὶ πληθυντικῶς Γαλατίαι, διότι ἀπηρτίζετο ἐκ δύο κεχωρισμένων ἀπ’ ἀλλήλων τμημάτων.
[2] Προσθέτει δὲ ὁ Θεοδώρητος, ὅτι ὄχι μόνον σωματικῶς ὁ Ὅσιος ἐθεράπευσε τὴν μητέρα του, ἀλλὰ καὶ ψυχικῶς· διότι ἐκείνη, καθὸ νέα, ἦτο καὶ ἐστολισμένη μὲ χρυσᾶ καὶ μεταξωτὰ ἐνδύματα καὶ μὲ περιδέραια. Ὁ δὲ Ὅσιος, δι’ ἑνὸς παραδείγματος, τὴν ἔπεισε νὰ ἀπορρίψῃ ὅλα ἐκεῖνα, εἰπὼν εἰς αὐτὴν ὅτι, καθὼς ζωγράφος τις ἄριστος, ὁ ὁποῖος, ὡς κατασκευάσῃ τεχνικήν τινα εἰκόνα, ἐὰν ἴδῃ ἄλλον ἄτεχνον ζωγράφον νὰ βάλῃ ἄλλα χρώματα ἐν αὐτῇ ὀργίζεται, τοιουτοτρόπως καὶ ὁ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως Πλάστης καὶ ζωγράφος Θεὸς ὀργίζεται, ὅταν οἱ γυναῖκες ψιμμυθιοῦνται εἰς τὸ πρόσωπον αὐτῶν καὶ στολίζουν τὸ σῶμα των μὲ τὰ μάταια καὶ βδελυρὰ στολίδια. Διότι οὕτω κατηγοροῦσι τὸν Θεὸν ὅτι εἶναι ἀμαθὴς καὶ ἄτεχνος καὶ δὲν ἐγνώριζε νὰ τὰς δημιουργήσῃ εὐμόρφους καὶ ὡραίας καὶ δὲν συλλογίζονται, τὰ ἀνόητα γύναια, ὅτι ὁ Θεὸς πάντα ὅσα θέλει ποιεῖ, γνωρίζων ὅμως τὸ συμφέρον δὲν δίδει εἰς ὅλους καὶ εἰς ὅλας ἐκεῖνο ὅπερ δύναται νὰ ἀποβῇ βλαβερὸν εἰς τὰς ψυχάς των, καθὼς τοιοῦτον εἶναι καὶ τὸ σωματικὸν κάλλος.
