Διότι εἶπε πρὸς αὐτὴν Ἠλὶ ὁ ἱερεύς· «Πορεύου εἰς εἰρήνην, ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ δώῃ σοι πᾶν αἴτημά σου, ὃ ᾐτήσω παρ’ αὐτοῦ». (Α’ Βασιλ. α’ 17). Οὗτος δὲ ὁ λόγος δὲν δηλοῖ ἄλλο ἢ τὸ ὄνομα τοῦ Σαμουήλ· διότι Σαμουὴλ, Θεαίτητος ἑρμηνεύεται, ἤτοι παρὰ Θεοῦ αἰτηθείς. Ὅθεν λαβοῦσα ἡ ἀοίδιμος Ἄννα τὴν πληροφορίαν ταύτην παρὰ Θεοῦ, κατέβαινεν ἐκ τῆς Σκηνῆς τοῦ Θεοῦ εὐφραινομένη καὶ χορεύουσα. Καὶ λοιπὸν συλλαβοῦσα, ἐγέννησε Σαμουὴλ τὸν Προφήτην, ἀπογαλακτισθέντα δέ, ἔλαβεν αὐτὸν ἡ φιλόθεος μήτηρ καὶ ἀνέβη εἰς τὴν Σηλώμ, ἔνθα προσπίπτουσα εἰς τὸν Θεόν, ἀπέδιδεν εἰς αὐτὸν τὰς εὐχαριστίας καὶ ἐδόξαζε τὸ ὄνομά του τὸ Ἅγιον. Ὁ δὲ ἱερεὺς Ἠλὶ ηὐλόγησεν αὐτὴν καὶ τὸν ἄνδρα της, λέγων· «Εἴθε νὰ σοὶ δώσῃ ὁ Κύριος ἕτερον καρπὸν κοιλίας, ἀντὶ Σαμουὴλ τοῦ υἱοῦ σου. Ἀποτίσαι σοι Κύριος σπέρμα ἐκ τῆς γυναικὸς ταύτης, ἀντὶ τοῦ χρέους, οὗ ἔχρησας τῷ Κυρίῳ» (Α’ Βασιλ. β’ 20).

Λαβοῦσα λοιπὸν ἡ Ἄννα τὸν Σαμουὴλ νήπιον ἔτι κατέβη εἰς τὸν οἶκον της [1]. Ὅταν δὲ τὸ παιδίον ἐμεγάλωσε ὀλίγον, ἔλαβε τοῦτον ἐκ τῆς χειρὸς καὶ ἔφερεν εἱς τὸν ναὸν καὶ προσευχηθεῖσα εἰς τὸν Θεόν, παρέδωκεν αὐτὸν εἰς χεῖρας Ἠλὶ τοῦ ἱερέως· κατεσκεύασε δὲ εἰς αὐτὸν καὶ «Ἐφοὺδ βάρ [2], και διπλοΐδα μικρὰν» (Α’ Βασ. β’ 18-19) καὶ βλέπουσα τοῦτον, ὅτι ἐλειτούργει καὶ ὑπηρέτει εἰς τὸν Θεὸν ἔμπροσθεν τοῦ Ἠλί, ἔχαιρε καθ’ ὑπερβολήν. Ἐγέννησε δὲ ἀκόμη τρεῖς υἱοὺς καὶ τρεῖς θυγατέρας [3] καὶ ἐλθοῦσα εἰς τὸ ἱερὸν προσέπεσεν εἰς τὸν Κύριον εὐχαριστοῦσα· ἀνεγερθεῖσα δὲ εἶπε τὴν ᾠδήν· «Ἐστερεώθη ἡ καρδία μου ἐν Κυρίῳ, ὑψώθη κέρας μου ἐν Θεῷ μου· ἐπλατύνθη ἐπ’ ἐχθρούς μου τὸ στόμα μου, ηὐφράνθην ἐν σωτηρίᾳ σου…» (Α’ Βασιλ. β’ 1) καὶ τὰ λοιπὰ τῆς ᾠδῆς ὅλης ἐμελῴδησε λόγια. Καθὸ δὲ Προφῆτις καὶ Προφήτου μήτηρ ἔλεγε προφητεύουσα, «ὅτι στεῖρα ἔτεκεν ἑπτὰ καὶ ἡ πολλὴ ἐν τέκνοις ἠσθένησε» (Α’ Βασιλ. β’ 5)· διότι αὕτη μὲν ἔχαιρε διὰ τὰ ἑπτὰ τέκνα της, ἡ δὲ Φεννάνα ἡ ἀντίζηλός της πέντε τέκνα ἔχουσα ἢ καὶ ὀλιγώτερα καὶ ἀποστειρωθεῖσα πλέον δὲν ἐγέννα. Ἡ ἀοίδιμος λοιπὸν Ἄννα μείνασα εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν ἀρκετὰ ἔτη καὶ εὐχαριστοῦσα πάντοτε τὸν Θεὸν καὶ προφητεύουσα ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ