Ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνοι, θέλοντες νὰ μάθωσιν, ἠρώτων αὐτὸν τὶ εἶναι ὁ κῆπος, τὸν ὁποῖον ἔβλεπον, ἤκουσαν αὐτοῦ λέγοντος μετὰ πολλῆς ταπεινώσεως· «Τὸ μὲν περιβόλιον τοῦτο εἶναι τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί, καὶ δι’ ἡμᾶς αὐτὸ ἔγινεν· ἐπειδὴ δὲ δι’ ἐμὲ ἠθελήσατε νὰ ἔλθητε ἕως ἐδῶ, διὰ τῆς πρὸς Θεὸν προσευχῆς σας, ἰδοὺ ὅτι ἦλθον καὶ ἐγώ. Πλήν, λάβετε ἐκ τούτου τοῦ περιβολίου ὅ,τι πρᾶγμα φαίνεται εἰς ἕκαστον ἐξ ὑμῶν καλλίτερον καὶ ὑπερέχον ἀπὸ τὰ ἄλλα καὶ ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ, νὰ στείλητε δὲ ἄλλον ἀδελφὸν εἰς τὴν διακονίαν, διὰ τὴν ὁποίαν ἐστείλατε ἐμέ, ἐπειδὴ ἄλλοτε δὲν θέλετε μὲ ἴδει». Ὅθεν ἀποχαιρετήσαντες τὸν Παῦλον, ἔλαβον ἄλλος μὲν ἄνθος, ἄλλος δὲ κλάδον, ἄλλος φύλλα εὐωδέστατα καὶ ἄλλος βότανα χαριέστατα καὶ οὕτως ἐξῆλθον τοῦ κήπου. Ἐξυπνήσαντες δὲ ὅλοι ὁμοῦ καὶ συνελθόντες, διηγοῦντο είς ἀλλήλους ὅσα εἶδον εἰς τὸ περιβόλιον. Καὶ ὁ μὲν ἐδείκνυε τὸ ἄνθος, τὸ ὁποῖον ἐκεῖθεν ἔλαβεν, ὁ δὲ τὸν κλάδον, ἄλλος ἔλεγεν ὅτι ἔλαβε κάτι ἐκ τοῦ περιβολίου, δὲν τὸ εἶχεν ὅμως διὰ νὰ τὸ δείξῃ· ἕτερος δὲ ἐβεβαίωνεν, ὅτι εἰς ἀρκετὸν διάστημα χρόνου εἶχεν εἰς τὴν ὄσφρησίν του τὴν εὐωδίαν τοῦ ἄνθους ἐκείνου, ὅπερ ἔδρεψεν ἀπὸ τὸ περιβόλιον μὲ τὰς ἰδίας του χεῖρας.
Καὶ οἱ μὲν ἀδελφοὶ ηὐφραίνοντο καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν διὰ τὴν χάριν, τὴν ὁποίαν ἐχάρισεν εἰς τον δοῦλόν του Παῦλον. Ὁ δὲ Παῦλος, ἀναχωρήσας ἀπὸ τὴν διακονίαν ἐκείνην, διὰ τὴν ὁποίαν ἀπεστάλη, ἐπῆγεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα· περιελθὼν δὲ ὅλους τοὺς Ἱεροὺς Τόπους καὶ προσκυνήσας αὐτούς, μετέβη εἰς Κύπρον, ἔνθα διήνυσεν ἐπὶ ὄρους ὑψηλοῦ ἔτη τινά. Ἐπειδὴ δὲ καὶ ἐκεῖ πολλοὶ συνέδραμον πρὸς αὐτόν, διαδοθείσης πανταχοῦ τῆς φήμης αὐτοῦ, ἀνεχώρησε καὶ ἐπῆγεν εἰς τὰ πλησιόχωρα μέρη τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μείνας δὲ ἐκεῖ καὶ εὐαρεστήσας τὸν Θεὸν ἤκουσεν ἄνωθεν φωνήν, ὡς ὁ θεόπτης Μωϋσῆς, ἥτις ἔλεγε πρὸς αὐτόν· «Ἀνάβηθι εἰς τὸ ὄρος καὶ τελεύτα». Ὅθεν ἀναβὰς εἰς βουνὸν ὑψηλόν, παρὰ τῶν ἐγχωρίων ὀνομαζόμενον Παρηγορίαν, προσεκύνησε τὸν Θεόν καὶ ζήσας εἰς αὐτὸ ὀλίγον χρόνον, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ.