Ἐπειδὴ δὲ ὁ Γέρων ἐπέμενε πάλιν παρακαλῶν καὶ ὁρκίζων αὐτὸν νὰ τοῦ εἴπῃ καὶ τὰς λοιπὰς ἀρετάς του, διὰ τοῦτο ἐπανέλαβεν ἐκεῖνος· «Πρὸ ὀλίγου καιροῦ, Πάτερ ἅγιε, μία γυνὴ περιφανής, λάμπουσα ἀπὸ δόξαν καὶ πλοῦτον καὶ σωφροσύνην, συνεζεύχθη ἀνθρωπον τινά, ὁ ὁποῖος, ἐπειδὴ ἦτο ἀκρατὴς καὶ ἄσωτος, ὄχι μόνον ἐσπατάλησε τὴν περιουσίαν τῆς γυναικὸς καὶ τὴν ἰδικήν του, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα χρήματα ἐδανείσθη καὶ κατεσπατάλησεν εἰς ἀσωτείας· διὸ καὶ ριφθεὶς εἰς τὴν φυλακήν, ἐπροξένησε λύπην ἀπαρηγόρητον εἰς τὴν σύζυγόν του. Ὅθεν αὕτη βλέπουσα τὸν ἐλεεινὸν ἐκεῖνον ἄνδρα της κινδυνεύοντα νὰ ἀποθάνῃ τῆς πείνης ἐν τῇ φυλακῇ καὶ ἀποροῦσα περὶ τοῦ πρακτέου, ἤρχισε συνεσταλμένως νὰ ἐπαιτῇ· καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ἐκρέματο ὡς ἐπὶ ζυγαρίας κινδυνεύουσα νὰ ὑποπέσῃ καὶ εἰς μοιχείαν, ἐπειδὴ ἦτο ὡραιοτάτη».
«Ταύτην λοιπὸν ἐγὼ ἀπαντήσας καὶ μαθὼν τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν περιεπλανᾶτο ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ἐλυπήθην ἐγκαρδίως καὶ δακρύσας εἶπον πρὸς αὐτήν· «Πόσον, ὦ γύναι, χρέος ἔχετε;». Ἡ δὲ ἀπεκρίθη· «Τετρακόσια νομίσματα, αὐθέντα μου». Ἐγὼ δὲ λογαριάσας τὰ πράγματά μου, εὑρέθην ὅτι εἶχον νομίσματα διακόσια τριάκοντα· καὶ ἐπειδὴ αὐτὰ δὲν ἐξήρκουν ὅπως πληρωθῇ ὅλον τὸ χρέος της, ἐπώλησα καὶ μερικὰ στολίδια, τὰ ὁποία εἶχον, ἐπὶ πλέον δὲ καὶ τὰ καλύτερα ἐνδύματά μου. Τοιουτοτρόπως συνάξας τἠν ποσότητα τῶν τετρακοσίων νομισμάτων, ἔδωκα αὐτὰ εἰς τὰς χεῖρας τῆς γυναικός, εἰπὼν πρὸς αὐτήν· «Λάβε ταῦτα, ὦ γύναι, καὶ ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ διὰ νὰ ἐλευθερώσῃς τὸν ἄνδρα σου ἀπὸ τὴν φυλακήν. Παρακάλει δὲ τὸν φιλάνθρωπον Κύριον ἐξ ὅλης καρδίας, διὰ νὰ ἐλεήσῃ καὶ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως».
Ταῦτα ἀκούσας ὁ Θεόδουλος, ηὐχαρίστησε τὸν Θεὸν καὶ ἐπανελθὼν πάλιν ἀνέβη ἐπὶ τοῦ στύλου· ζήσας δὲ ὀλίγον καιρὸν ἀκόμη, μὲ καλὰς ἐλπίδας ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.