Τότε ἡ Ἁγία Μυρόπη, βλέπουσα καθ’ ἑκάστην τοὺς δυστυχεῖς στρατιώτας κακοπαθοῦντας μὲ δεινὰ ἀνυπόφορα, τόσον ἀπὸ τὰς σιδηρᾶς καὶ βαρείας ἁλύσεις, διὰ τῶν ὁποίων ἐδεσμεύοντο, ὅσον καὶ ἀπὸ τὴν ἐνθύμησιν τῆς θανατικῆς ποινῆς, ἡ ὁποία τοὺς ἀνέμενεν, ἐπόνεσεν ἡ καρδία της καὶ ἔλεγε καθ’ ἑαυτῆς ὁμιλοῦσα· «Ἐὰν οἱ στρατιῶται οὗτοι κακοπαθῶσι διὰ τὴν ἰδικήν μου κλοπήν, βεβαίως εἶναι ἑπόμενον ὅτι θὰ μολυνθῇ ἡ ψυχή μου διὰ τὴν ἁμαρτίαν αὐτὴν καὶ ἀκολούθως οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονον τὶ θέλει γίνει εἰς ἐμέ, ὅταν θὰ κρίνωμαι ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Θεοῦ».
Εὐθὺς τότε ἐπῆγε πρὸς τοὺς στρατιώτας καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· «Ὦ φίλοι, τὸ λείψανον, τὸ ὁποῖον ἀπωλέσατε, ἐγὼ τὸ ἔλαβον, ὅταν ὑμεῖς ἐκοιμᾶσθε». Συλλαβόντες τότε αὐτὴν οἱ στρατιῶται τὴν παρέστησαν εἰς τὸν ἄρχοντα, λέγοντες· «Αὕτη, αὐθέντα ἡμῶν, εἶναι ἡ κλέψασα τὸν κακοθάνατον ἐκεῖνον γέροντα». Ὁ δὲ ἄρχων λέγει πρὸς τὴν Ἁγίαν· «Εἶναι ἀληθῆ αὐτά, τὰ ὁποῖα λέγουσιν οὗτοι διὰ σέ;». Ἡ δὲ Ἁγία ἀπεκρίθη· «Ναί, ἀληθῆ εἶναι». Λέγει ὁ ἄρχων· «Καὶ πῶς ἐτόλμησας νὰ κάμῃς τοῦτο, ἐπικατάρατον γύναιον;». Ἡ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Διότι κατεφρόνησα καὶ ἐθεώρησα ὡς μυσαρὰν τὴν ἰδικήν σου κακοφροσύνην καὶ ἀθεότητα». Οἱ λόγοι αὐτοὶ οὐχὶ ὀλίγον παρώργισαν τὸν φοβερὸν ἐκεῖνον καὶ ὑπερήφανον ἄρχοντα· ὅθεν εὐθὺς προστάσσει νὰ δείρωσιν ἀσπλάγχνως τὴν Ἁγίαν μὲ χονδρὰς ράβδους. Ἀφοῦ δὲ ἐποίησαν τοῦτο οἱ στρατιῶται, ἔλαβον κατόπιν τὴν Μάρτυρα ἡμιθανῆ καὶ τὴν ἔκλεισαν εἰς τὴν φυλακήν.
Κατὰ τὸ μεσονύκτιον, εὐχομένης τῆς Ἁγίας, φῶς μέγα ἔλαμψε πέριξ ὅλης τῆς φυλακῆς καὶ ἐνεφανίσθη χορὸς Ἁγίων Ἀγγέλων, οἱ ὁποῖοι ἔψαλλον τὸν Τρισάγιον Ὕμνον, εἰς τὸ μέσον δὲ αὐτῶν ἵστατο καὶ ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος, ὅστις ἀτενίζων τὴν Μυρόπην, εἶπε πρὸς αὐτήν· «Εἰρήνη σοι, ἔφθασεν ἡ δέησίς σου εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἰδοὺ ἔρχεσαι μεθ’ ἡμῶν ἵνα λάβῃς τὸν ἡτοιμασμένον σοι στέφανον». Εὐθὺς μετὰ τὸν λόγον τοῦτον παρέδωκεν ἡ Ἁγία τὸ πνεῦμα της εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἐπληρώθη ὅλη ἡ φυλακὴ ἀπὸ εὐωδίαν, τόσον ὥστε καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι φύλακες ἐξεπλάγησαν καὶ ἔγιναν σχεδὸν ἐκστατικοί. Ταῦτα διηγήθη εἷς στρατιώτης, ὅστις ἠγρύπνει καὶ ἐφύλαττε τὴν Ἁγίαν καὶ ὁ ὁποῖος εἶδε διὰ τῶν ἰδίων του ὀφθαλμῶν καὶ ἤκουσε διὰ τῶν ἰδίων του ὤτων ἅπαντα· ὅθεν προσελθὼν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν ἐβαπτίσθη καὶ τὸν Χριστὸν ὁμολογήσας, ἔλαβε καὶ αὐτὸς τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Τὸ δὲ τίμιον λείψανον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Μυρόπης λαβόντες οἱ Χριστιανοί, κατόπιν ἀδείας τοῦ ἄρχοντος, ἐνεταφίασαν αὐτὸ εἰς ἐπίσημον τόπον.