Σελίδα 2 από 2
Ἀφ’ οὗ δὲ ὁ Πρωτομάρτυς μὲ τὴν νομιζομένην ἰδικήν του πτῶσιν κατεκρήμνισε τὸν ἀντίπαλον διάβολον καὶ ἔδειξεν αὐτὸν πτῶμα μέγιστον καὶ ἐξαίσιον καὶ ἀφ’ οὗ ἐκοιμήθη μὲ τὸν γλυκὺν ὕπνον τοῦ Μαρτυρίου, ἔλαβον τὸ ἱερὸν αὐτοῦ σῶμα ἄνδρες εὐλαβεῖς καὶ ἔθηκαν αὐτὸ ἐντὸς κιβωτίου κατεσκευασμένου ἐκ ξύλου περσέας (ροδακινέας)· σφραγίσαντες δὲ αὐτό, τὸ ἀπέθεσαν εἰς τὰ πλάγια μέρη τοῦ ναοῦ. Τότε καὶ ὁ νομοδιδάσκαλος Γαμαλιὴλ καὶ ὁ τούτου υἱὸς Ἀβελβοὺλ [2] ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐβαπτίσθησαν ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων. Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτοῦ εἰς τὸν Μαρτυρικόν του Ναὸν τὸν ὄντα εἰς τὰ Κωνσταντιανά. Ἐλιθοβολήθη δὲ ὁ Ἅγιος Στέφανος τὸ τρίτον, κατὰ τοὺς ἀκριβεστέρους χρονολόγους, ἔτος μετὰ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἑλληνισταὶ (βλ. Πράξ. ςʹ) ἐκαλοῦντο οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Διασπορᾶς οἱ ἐγκρατεῖς τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης. Εἰς τὴν πρώτην Χριστιανικὴν Ἐκκλησίαν, πλὴν τῶν Ἰουδαίων Ἑλληνιστῶν ἀπεκαλοῦντο Ἑλληνισταὶ καὶ οἱ ἐξ Ἑλλήνων πιστεύσαντες εἰς τὸν Χριστόν. Καὶ οἱ μετὰ τὴν καταιγίδα, ἥτις ἠκολούθησε τὸν μαρτυρικὸν θάνατον τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, διασκορπισθέντες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι οἱ συγκροτήσαντες ἐν Ἀντιοχείᾳ τὴν πρώτην ἐξ ἐθνῶν Ἐκκλησίαν, ἐξ ἧς ἐκηρύχθη ὁ Χριστὸς εἰς τοὺς Ἕλληνας (Πράξ. ιαʹ 20), Ἑλληνισταὶ ἦσαν. Ἐδέχοντο δὲ οἱ Ἑλληνισταὶ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν τὴν ὑπὸ τῶν Ἑβδομήκοντα ἑλληνιστὶ μεταφρασμένην.
[2] Βλέπε περὶ τούτων εἰς τὴν βʹ (2αν) Αὐγούστου, ὅτε ἑορτάζεται ἡ Ἀνακομιδὴ τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, ἐν τόμῳ Ηʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
