Ἔπειτα ἀναχωρήσας ἐπῆγεν, εἰς τὸν Ὄλυμπον [2], καὶ ἐκεῖθεν ἐπορεύθη εἰς τὰ Μύρα τῆς Λυκίας. Ἀκολούθως δὲ ὑπάγει εἰς τὴν Κύπρον, καὶ ἐκ τῆς Κύπρου μεταβαίνει εἰς τὴν Ἀττάλειαν, ἔνθα διέρχεται διὰ τῶν ποδῶν του ποταμόν τινα, τόσον βαθὺν καὶ μεγάλον, ὥστε ἐχρειάζετο νὰ τὸν διαπεράσῃ τις διὰ πλοιαρίου. Καὶ ἀφ’ οὗ περιῆλθε πολλοὺς ἄλλους τόπους, πάλιν ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Ὄλυμπον· ἐκεῖ δὲ διήνυσε τεσσαράκοντα ἡμέρας, ὄχι μόνον νῆστις, ἀλλὰ καὶ χωσμένος μέχρις ὀσφύος ἐντὸς λάκκου. Μετὰ ταῦτα ἀκουσίως ἐδέχθη τὴν χειροτονίαν τοῦ Πρεσβυτέρου, καὶ ἔπειτα ὑπάγει εἰς Ἀτρώαν [3], ἀκολουθῶν πάντοτε τὴν ἰδίαν ἄσκησιν. Προεγνώρισε δὲ τὴν κοίμησίν του ὀκτὼ ἔτη ἐνωρίτερον καὶ οὕτως ἀφ’ οὗ τὰ ἔτη ταῦτα συνεπληρώθησαν, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, προειπὼν σαφέστατα ὅλα τὰ κατ’ αὐτόν.