Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος· «Φεῦ, πῶς ὀνομάζεις θεοὺς τὰ ἄψυχα εἴδωλα; εἷς εἶναι ὁ ἀληθὴς Θεός, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ὅστις ὅλον τὸν κόσμον ἐδημιούργησε καὶ ὁ ὁποῖος, ἐὰν τὸν ἐγνώριζες, βασιλεῦ, ἤθελε στερεώσει τὸν θρόνον τῆς βασιλείας σου καὶ ἤθελε λαμπρύνει τὸ διάδημα τῆς κεφαλῆς σου».

Ἀκούσας ταῦτα ὁ Τραϊανὸς λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἂς αφήσωμεν τὴν πολυλογίαν καὶ προσκύνησον τοὺς ἀθανάτους θεούς, νὰ σὲ κάμω ἀρχιερέα τοῦ μεγάλου Διός, νὰ σὲ ὀνομάσω πατέρα τῆς βουλῆς καὶ νὰ σὲ τιμοῦν ἅπαντες». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Θαυμαστή σου ἡ ἐπαγγελία καὶ μεγαλόδωρος. Ἀλλὰ ποίαν ἀνάγκην ἔχω ἐγὼ τοιαύτης τιμῆς, ἐφ’ ὅσον εἶμαι Ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου καὶ προσφέρω εἰς αὐτὸν καθ’ ἑκάστην θυσίαν αἰνέσεως; Εἶμαι δὲ ἕτοιμος νὰ θυσιάσω δι’ Αὐτὸν καὶ τὸν ἑαυτόν μου ἀκόμη, λαμβάνων διὰ τὴν ἀγάπην του θάνατον, καθὼς αὐτὸς ὁ ἀθάνατος ἑκουσίως ἔπαθε δι’ ἐμέ. Λοιπὸν κἂν εἰς θηρία μὲ παραδώσῃς κἂν εἰς ξίφος, ἢ εἰς τὸν σταυρόν με προσηλώσῃς, ἢ εἰς ἄλλον πικρότερον θάνατον, ποτὲ δὲν θέλω προσκυνήσει τοὺς δαίμονας, οὐδὲ θάνατον φοβοῦμαι ποσῶς, οὔτε ποθῶ πράγματα πρόσκαιρα· ἀλλὰ μόνον τὰ μέλλοντα ὡς μένοντα ἐπιποθῶ, καὶ αὐτὰ μόνον ὀρέγομαι· ὅλη μου δὲ ἡ σπουδὴ εἶναι νὰ ὑπάγω πρὸς τὸν ποθούμενον Χριστὸν μὲ πικρὸν καὶ ἐπώδυνον θάνατον, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς ἀπέθανε δι’ ἀγάπην μου». Τότε ἡ σύγκλητος ὅλη εἶπε πρὸς αὐτὸν δι’ ἐμπαιγμόν· «Τί λέγεις; ὁμολογεῖς καὶ σὺ μεθ’ ἡμῶν ὅτι ὁ Θεός σου ἀπέθανε; ἀφοῦ λοιπὸν αὐτὸς ἔλαβεν ἐπονείδιστον καὶ κατησχυμμένον θάνατον, πῶς ἠμπορεῖ νὰ ὠφελήσῃ τοὺς δούλους του;».

Πλήρης τότε πίστεως θερμοτάτης καὶ Πνεύματος Ἁγίου ὁ θεῖος Ἰγνάτιος ἀπεκρίνατο· «Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Θεός μου καὶ Κύριος, πρῶτον μὲν ἔγινεν ἄνθρωπος, καὶ διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν ὑπέμεινεν ἑκουσίως σταυρὸν καὶ θάνατον· ἀλλὰ τὴν τρίτην ἡμέραν ἀνέστη, καταλύσας τοῦ διαβόλου τὴν δύναμιν, καὶ συναναστήσας ἡμᾶς ἀπὸ τὸ πτῶμα τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀναβὰς θεοπρεπῶς εἰς τοὺς οὐρανοὺς (ἀπὸ τοὺς ὁποίους κατέβη τὸ πρότερον) συνανύψωσε καὶ ἡμᾶς καὶ μᾶς ἐχάρισεν ἀγαθὰ περισσότερα. Οἱ ἰδικοί σας ὅμως θεοί, ὡς κακοῦργοι καὶ πονηροί, δὲν δύνανται νὰ σᾶς δώσουν κανὲν καλόν· μάλιστα δὲ σᾶς ἔδωσαν πολλὰ βλαβερὰ καὶ ἐπιζήμια πράγματα· ἐπειδῂ, αὐτοὶ δὲν εἶναι θεοί, ἀλλὰ φθορεῖς καὶ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι, οἵτινες διῆλθον τὴν ζωήν των αἰσχρῶς καὶ ἀτίμως, καὶ ὡς αἴτιοι πολλῶν θανάτων παρεδόθησαν εἰς ἀθάνατον θάνατον.