Τῇ ΙΖ’ (17ῃ) τοῦ αὐτοὺ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Τριῶν Παίδων ΑΝΑΝΙΟΥ, ΑΖΑΡΙΟΥ, ΜΙΣΑΗΛ καὶ ΔΑΝΙΗΛ τοῦ Προφήτου.

τὸ δὲ ὄνομα αὐτὸ ἦτο γνώρισμα ἐξόχου τιμῆς καὶ ὄνομα τοῦ θεοῦ αὐτῶν, κατὰ τὸ ρητὸν «Ἕως ἦλθε Δανιήλ, οὗ τὸ ὄνομα Βαλτάσαρ, κατὰ τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ μου» (Δαν. δ’ 5), τούτου ἕνεκα, ἵνα μὴ φανῇ εἰς τοὺς Πέρσας τοὺς θεὸν νομίζοντας τὸ πῦρ, ὅτι ἔσβεσε τὴν φλόγα τῆς καμίνου ὁ τῶν Βαβυλωνίων θεός, ὁ καλούμενος Βαλτάσαρ, διὰ τοῦτο ᾠκονομήθη παρὰ τῆς θείας Προνοίας νὰ μὴ ριφθῇ εἰς τὴν κάμινον μετὰ τῶν Ἁγίων Τριῶν Παίδων ὁ Προφήτης Δανιήλ, ὁ ἔχων τὸ ὄνομα τοῦτο· ἀλλ’ οὐδὲ εἰς τὴν ἱστορίαν τὴν περὶ τῆς καμίνου λεγομένην ἀναφέρεται διόλου ὁ Δανιήλ. Οἱ δὲ Ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες, ἀφοῦ ἐλυτρώθησαν παραδόξως καὶ ὑπερφυσικῶς ἀπὸ τὴν κάμινον τοῦ πυρός, πάλιν ἀποκατεστάθησαν εἰς τὴν προτέραν των δόξαν· καὶ διανύσαντες τὴν ζωήν των ἐντίμως, ἐτελεύτησαν ἐν εἰρήνῃ καθὼς καὶ ὁ Προφήτης Δανιήλ [3].

Λέγουσι δέ τινες [4], ὅτι μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ναβουχοδονόσορος καὶ τῶν λοιπῶν βασιλέων, οἱ ὁποῖοι ἐτίμων τους Ἁγίους Τρεῖς Παῖδας, ἔγινεν ἄλλος βασιλεύς, Ἀττικὸς ὀνομαζόμενος. Οὗτος ἐξετάσας τοὺς τρεῖς Ἁγίους τούτους καὶ ἐλεγχθεὶς ὑπ’ αὐτῶν διὰ τὴν ἀσέβειάν του, προσέταξε νὰ κοπῇ ἡ κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου Μισαήλ, τὴν ὁποίαν ἐδέχθη ὁ Ἅγιος Ἀζαρίας ἁπλώσας τὸ φιβλατόριόν του, ἤτοι τὸν ἐπενδύτην του (διότι φίβλα λατινιστὶ λέγεται ἡ πόρπη [5] καὶ τὸ ἐπανωφόριον)· ὁμοίως ἐπρόσταξε νὰ κοπῇ καὶ ἡ κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου Ἀζαρίου, τὴν ὁποίαν ἐδέχθη ὁ θεῖος Ἀνανίας, ὕστερον δὲ καὶ αὐτὸς ὁ Ἀνανίας ἀπεκεφαλίσθη. Λέγουσι δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι ἀφ’ οὗ ἐκόπησαν αἱ τίμιαι κεφαλαὶ τῶν Ἁγίων Τριῶν Παίδων τούτων, πάλιν προσεκολλήθησαν εἱς τὰ σώματά των καὶ Ἄγγελος Κυρίου παρέλαβε τὰ αὐτῶν λείψανα καὶ τὰ μετέφερεν εἰς τὸ ὄρος Γεβάλ, ἔνθα τὰ ἔθηκεν ὑποκάτω εἰς πέτραν. Ἀφ’ οὗ δὲ παρῆλθον τετρακόσια ἔτη, ἀνέστησαν καὶ αὐτοί, κατὰ τὴν ἐκ τοῦ τάφου ἔγερσιν τοῦ Κυρίου, μετὰ τῶν ἄλλων Προπατόρων, καὶ ὕστερον πάλιν ἀπέθανον.

Τούτων τῶν τεσσάρων τὴν μνήμην παρελάβομεν ἀπὸ τοὺς θεοφόρους Πατέρας νὰ ἑορτάζωμεν ἑπτὰ ἡμέρας πρὸ τῆς κατὰ Σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ καὶ αὐτοί, ὡς νομίζω, κατήγοντο ἐκ τῆς βασιλικῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, ἀφ’ ἧς κατήγετο καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν κατὰ τὸ ἀνθρώπινον. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις ἐν τῇ ἁγιωτάτῃ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ.

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Καὶ ὁ Ἀλ. Μαυροκορδᾶτος εἰς τὰ «Ἰουδαϊκὰ» μαρτυρεῖ, ὅτι οἱ Ἅγιοι οὗτοι Τρεῖς Παῖδες κατήγοντο ἀπὸ γένος βασιλικὸν (σελ. 290).

[2] Διότι οὕτω γέγραπται «Καὶ Δανιὴλ ᾐτήσατο παρὰ τοῦ βασιλέως, καὶ κατέστησεν ἐπὶ τὰ ἔργα τῆς χώρας Βαβυλῶνος, τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδεναγώ. Καὶ Δανιὴλ ἦν ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ βασιλέως» (Δαν. βʹ 49).

[3] Περὶ τοῦ Προφήτου Δανιὴλ γράφει ὁ Ἀλ. Μαυροκορδᾶτος εἰς τὰ «Ἰουδαϊκά», ὅτι αὐτὸς ἐτελεύτησε κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τοῦ βασιλέως Κύρου, πλὴν ὅμως τοῦτο δὲν εἶναι ἀληθές, διότι κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν ἔφθασε καὶ ἕως εἰς τὸ τρίτον ἔτος τῆς βασιλείας ἐκείνου, ὡς γέγραπται· «Ἐν ἔτει τρίτῳ Κύρου βασιλέως Περσῶν λόγος ἀπεκαλύφθη τῷ Δανιὴλ» (Δαν. ιʹ 1). Γράφει ἐπίσης ὅτι ἐτάφη εἰς τὴν Βαβυλῶνα, διότι οὕτως εἶπεν ὁ Ἄγγελος πρὸς αὐτόν· «Καὶ σὺ δεῦρο καὶ ἀναπαύου· ἔτι γὰρ ἡμέραι καὶ ὧραι εἰς ἀναπλήρωσιν συντελείας, καὶ ἀναστήσῃ εἰς τὸν κλῆρόν σου, εἰς συντέλειαν ἡμερῶν» (Δαν. ιβʹ 13).

[4] Ἐξ ἀποκρύφων πάντως βιβλίων ἀρυσθέντες καὶ ὄχι ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἥτις οὐδὲν ἀναφέρει περὶ ὅσων διὰ τῆς παρούσης παραγράφου προσετέθησαν ὑπὸ τοῦ Συναξαριστοῦ· ἀλλ’ οὐδὲ ὁ Ὑμνῳδὸς εἰς τὸν Κανόνα αὐτῶν.

[5] Παρὰ δὲ τῷ Βαρίνῳ φαίνεται ὅτι ἡ φίβλα λατινιστί, καὶ ἡ πόρπη Ἑλληνιστί, εἶναι εἶδος ὅπλου, τὸ ὁποῖον ὁμοιάζει μὲ τὴν ἀσπίδα.