Ἔπειτα ἀναχωρήσας ἀπὸ τὸ Μοναστήριον ἐπανέρχεται εἰς τὴν ποθεινὴν ἡσυχίαν του, ὑστερούμενος, θλιβόμενος, κακουχούμενος καὶ ἔγκλειστος μένων ἐντὸς ὀπῆς, εἰς τὴν ὁποίαν ἧσαν φωλεαὶ καὶ κατοικίαι πολλῶν θηρίων. Ἐκεῖ λοιπὸν ἔμενεν ἡσυχάζων, ἄλλος Προφήτης Δανιὴλ ἀναφανής· διότι ὅπως ἐκεῖνος ἔμεινεν εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων ἀβλαβής, οὕτω καὶ ὁ μεγαλόψυχος οὗτος Ἀρσένιος ἔμενεν εἰς τὴν ὀπὴν ἐκείνην, τὴν κατοικίαν τῶν θηρίων, ἀβλαβὴς καὶ ἀπείρακτος. Μάλιστα δὲ ὁ Ὅσιος οὗτος διὰ τῆς προσευχῆς του ἀπεδίωξε μὲν τὰ ἐκεῖσε ἐμφωλεύοντα θηρία, σχολεῖον δὲ τῶν ψυχῶν τὴν φωλεὰν ἐκείνην ἐποίησεν. Ἐπειδὴ δὲ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Μοναστηρίου ἐλθόντες τὸν παρεκάλουν νὰ ἀπέλθῃ μετ’ αὐτῶν, ἐπιστρέφει πάλιν ὁ Ὅσιος εἰς τὸ Μοναστήριον, πλὴν καὶ ἐκεῖ εὑρισκόμενος δὲν συνέζη πλέον μετὰ τῶν ἀδελφῶν, ἀλλὰ κλεισθεὶς εἰς κελλίον στενώτατον, μόνος μόνῳ ἐλάτρευε τῷ Θεῷ καὶ κατὰ τὰς ἓξ ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος οὔτε συνδιελέγετο, οὔτε φαγητὸν ἔτρωγε, μόνον δὲ κατὰ τὴν Κυριακὴν συνείθιζεν ὁ Ἅγιος καὶ νὰ ὁμιλῇ καὶ νὰ τρώγῃ. Διατὶ ὅμως νὰ περιττολογῶμεν; εἰς τοσαύτην ἀπάθειαν ἔφθασεν ὁ Ὅσιος, ὥστε οὐδὲ σωματικὴν τροφὴν ἔτρωγε πλέον ὁ ἀείμνηστος τρεφόμενος ὑπὸ θείου Ἀγγέλου· ἀλλὰ καὶ τῶν θαυμάτων τὴν χάριν ἔλαβε παρὰ Κυρίου, διότι ὕδατα πικρὰ ταράξας μὲ τὴν ράβδον του, μετέβαλε ταῦτα εἰς γλυκύτατα, διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ.
Οὕτω πολιτευόμενος ὁ Ὅσιος, μὲ φρόνησιν καὶ ἀνδρείαν καὶ μὲ σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην, ἔφθασεν εἰς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του καὶ ἐκαλεῖτο εἰς τὰς ἄνω Μονάς. Διὰ τοῦτο ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς πέριξ κατοικοῦντας Μοναχοὺς καὶ ἐδίδαξεν αὐτοὺς περὶ ἀποταγῆς κόσμου καὶ τῶν ἐν κόσμῳ πρὸς τούτοις δὲ καὶ περὶ ὑπομονῆς καὶ φιλαδελφίας καὶ περὶ ταπεινώσεως καὶ προσευχῆς· ἔπειτα γονατίσας καὶ μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς πλήρεις δακρύων παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ, πολλὰ καὶ μετὰ θάνατον θαύματα ἐργασάμενος. Ἰάτρευσε δὲ ὁ Ἅγιος κατὰ παράκλησιν τῶν ἀδελφῶν δαιμονιζόμενόν τινα, ὅστις ἐπιχειρήσας νὰ τρυπήσῃ τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου ἔγινε παράλυτος διὰ τὴν τόλμην του, ἐλθὼν δὲ ὕστερον εἰς συναίσθησιν μετενόησε καὶ ἔλαβε τὴν παρὰ τοῦ Ἁγίου συγχώρησιν. Ἀλλὰ καὶ Μοναχὸς ὑδρωπικός, προσελθὼν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, παρεκάλεσεν αὐτὸν νὰ τὸν ἰατρεύσῃ· καὶ εὐθύς, ὢ τοῦ θαύματος! ἔλαβε τὴν ὑγείαν του, εὐχαριστῶν ἅμα καὶ δοξάζων τὸν τοὺς Ἁγίους Αὐτοῦ δοξάζοντα Χριστόν, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.