Τότε ὁ Μεῖραξ, λαβὼν τὴν συμβουλὴν αὐτὴν παρὰ τῶν γονέων του, ὡς ἐπίσης καὶ τὴν εὐλογίαν των, λαβὼν δὲ καὶ εἰς τὴν χεῖρά του ζώνην, ἐπορεύθη εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἀγαρηνῶν. Ζωσθεὶς λοιπὸν τότε τὴν ζώνην, τὴν ὁποίαν ἐκράτει, ἔμπροσθεν εἰς τὸν Ἀμιρᾶν, ἐτύπωσε τὸν Τίμιον Σταυρὸν εἰς ἓν ξύλον καὶ ἀσπασάμενος αὐτὸν ἤρχισε νὰ φωνάζῃ, μὲ ὅσην δύναμιν εἶχε, τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Ὁ δὲ Ἀμιρᾶς, κρατήσας αὐτόν, λέγει· «Τί ἔπαθες;» Ὁ δὲ Μεῖραξ ἀπεκρίθη· «Μόλις τώρα ἦλθον εἰς τὸν ἑαυτὸν μου ἀπὸ τὴν γενομένην εἰς ἐμὲ σκότωσιν τοῦ διαβόλου καὶ προσέπεσον εἰς τὸν Χριστόν μου καὶ πάλιν ἔγινα Χριστιανός, καθὼς ἤμην καὶ πρότερον. Ὅθεν ἦλθον νὰ φανερώσω τοῦτο εἰς σὲ καὶ εἰς ὅλην τὴν ἰδικήν σου συναγωγὴν καὶ νὰ ὁμολογήσω μὲν ἔμπροσθεν εἰς ὅλους τὸν Χριστόν, νὰ ἀναθεματίσω δὲ τὴν θρησκείαν σας». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἀμιρᾶς ἔρριψεν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ προσέταξε νὰ μείνῃ ἐκεῖ τρεῖς ἡμέρας, χωρὶς νὰ τοῦ δώσωσι φαγητὸν ἢ ποτόν. Μετὰ ταῦτα ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς καὶ τὸν ἔκρινε πάλιν· καὶ ἐπειδὴ εὗρεν αὐτὸν ὁμολογητὴν τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἔδειρε μετρίως καὶ πάλιν ἔκλεισεν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν. Μετὰ τρεῖς δὲ ἄλλας ἡμέρας πάλιν ἀνέκρινεν αὐτόν· καὶ εὑρὼν ἐπιμένοντα καὶ ὁμολογοῦντα τὸν Χριστόν, ἔδειρεν αὐτὸν μὲ βούνευρα καὶ πάλιν τὸν ἔκλεισεν εἱς τὴν φυλακήν. Μετὰ δὲ τρεῖς ἡμέρας πάλιν παρέστησεν αὐτὸν ἔμπροσθέν του καὶ βλέπων, ὅτι στερεῶς καὶ ἀμεταθέτως ὡμολόγει τὸν Χριστόν, ἔδειρεν αὐτὸν ἀνηλεῶς ἐπὶ τῶν πληγῶν τοῦ σώματος καὶ ἔδωκε κατ’ αὐτοῦ τὴν τελευταίαν ἀπόφασιν τῆς εἰς θάνατον καταδίκης.
Ὅθεν λαβόντες τοῦτον οἱ ὑπηρέται ἐπεβιβάσθησαν πλοιαρίου, καθὼς προσετάχθησαν, καὶ προχωρήσαντες εἰς τὴν θάλασσαν ἕως τέσσαρα στάδια, ἤτοι ἕως ἥμισυ μίλλιον, τὸν ἀφῆκαν καὶ προσηυχήθη, εἶτα ἀποκόψαντες τὴν κεφαλήν του, ἔρριψαν αὐτὴν εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης. Καὶ τὸ μὲν σῶμα αὐτοῦ εἴτε ἐξῆλθε τῆς θαλάσσης, εἴτε ὄχι, τοῦτο δὲν ἐφανερώθη· ἡ δὲ τιμία αὐτοῦ κεφαλὴ ἐξῆλθεν εἰς τὴν ξηράν. Ταύτην γνωρίσαντες Χριστιανοί τινες ἔλαβον αὐτὴν ὡς πολύτιμον δῶρον· διαβληθέντες δὲ εἰς τὸν Ἀμιρᾶν διὰ τοῦτο, ἔδωκαν εἰς αὐτὸν ἑκατὸν φλωρία καὶ οὕτως ἐπετράπη εἰς αὐτοὺς νὰ ἔχωσι τὸ ποθούμενον ἀκωλύτως. Τότε λοιπὸν ποιήσαντες ἀργυρᾶν θήκην, ἐναπέθεσαν τὴν μαρτυρικὴν κεφαλὴν μὲ τὴν πρέπουσαν τιμὴν καὶ εὐλάβειαν καὶ ἔκτοτε μέχρι σήμερον ἀναβλύζει πάντοτε μύρον εὐῶδες καὶ ἐπιτελεῖ πολλὰς καὶ διαφόρους ἰατρείας εἰς δόξαν μὲν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς πληροφορίαν δὲ τῶν σκανδαλιζομένων καὶ δισταζόντων περὶ τῆς ἐν οὐρανοῖς δόξης αὐτοῦ καὶ τῶν ὁμοίων του [2].