Ἔλαβεν ἀκόμη καὶ ἄλλην χάριν παρὰ Θεοῦ, νὰ διώκῃ τοὺς δαίμονας ἀπὸ τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ, καὶ ἄλλα χαρίσματα ἰαμάτων, ὥστε ἐξῆλθεν ἡ φήμη του εἰς διάφορα μέρη, καὶ ἐσυνάχθησαν ἐκεῖ εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου κατῴκει, ἕως τρεῖς χιλιάδες ἀδελφοί.
Ὅταν δὲ μετέβημεν ἡμεῖς (λέγει ὁ Ἐπίσκοπος Ἡρακλείδης) [1] καὶ μᾶς εἶδεν ὁ Ὅσιος, ἐχάρη καὶ μὲ τὰς χεῖράς του ἔπλυνε τοὺς ποδας μας. Μετὰ ταῦτα ἤρχισε σοφωτάτην καὶ θεολογικωτάτην διδασκαλίαν ἀπὸ τὴν θείαν Γραφὴν διὰ τὰ ὀρθόδοξα δόγματα. Ἔπειτα μᾶς παρεκίνησεν εἰς προσευχὴν καὶ δοξολογίαν Θεοῦ, ἐπειδὴ τοιαύτη τάξις ἐτηρεῖτο εἰς τοὺς Ἁγίους Πατέρας. Ὅτι καὶ εἰς κάθε καιρὸν καὶ κάθε ὑπόθεσιν, πάντοτε εἶχον τὴν δοξολογίαν καὶ τὴν προσευχὴν ὁδηγὸν εἰς τὸν Θεόν καὶ μετὰ τὴν πνευματικὴν τροφήν, ἤτοι τὴν προσευχήν, μᾶς ἐκάλεσεν εἰς τὴν σωματικήν, καὶ καθήμενος εἰς τὴν τράπεζαν, δὲν ἔλειπαν ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ἁγιώτατον στόμα τὰ ψυχωφελῆ διηγήματα [2].
Ἐξῆλθε λοιπόν, ὡς εἴπομεν, ἡ φήμη τοῦ Ὁσίου εἰς πολλὰ μέρη. Ὅθεν ἔτρεχον πανταχόθεν οἱ Μοναχοί εὐθὺς δὲ ὡς ἤρχοντο, ἐσύναζεν ὅλους τοὺς ἀδελφούς, καὶ ἄλλος ἔφερε λίθους, ἄλλος ξύλα, καὶ ἄλλος νερόν, καὶ τὴν αὐτὴν ἡμέραν τοὺς ἔκτιζε κελλία καὶ ἐκατοικοῦσαν εἰς αὐτὰ ἀγωνιζόμενοι θεαρέστως.
Ἦλθέ ποτε πρὸς αὐτὸν ψευδοκαλόγηρός τις χωρὶς ἐνδύματα, διὰ νὰ τὸν ἐνδύσῃ τάχα ὁ Ὅσιος. Ὅμως αὐτὸς (ἀπο τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἥτις κατῴκει εἰς αὐτὸν) ἐγνώρισε τὸν δόλον καὶ τοῦ λέγει· «Ἔχεις, ἀδελφέ, τὸ δεῖνα ἐξωτερικὸν ἔνδυμα καὶ τὰ τάδε ἐσώρρουχα κεκρυμμένα εἰς τὸ δεῖνα μέρος. Φόρεσον αὐτὰ καὶ μὴ ψεύδεσαι τὸ ἐπάγγελμά σου». Μὲ τοῦτο τὸ παράδοξον οὐδεὶς ἐτόλμα νὰ εἴπῃ ψεῦδος ποτὲ εἰς τὸν Ὅσιον. Ἦτο δὲ παράδοξον νὰ βλέπῃ τις εἰς τοῦτον τὸν Ὅσιον τὸ πλῆθος τῶν ἀδελφῶν, τοὺς ὁποίους ἐπεστάτει, πῶς ἐστέκοντο εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τόσην εὐλάβειαν καὶ εὐταξίαν, ὥστε ἐφαίνοντο ὡς χοροὶ τῶν Ἀγγέλων εἰς τὸν οὐρανόν. Διὰ τοῦτον τὸν Ὅσιον ἐμαρτυροῦσαν οἱ ἀδελφοὶ ὅλοι ἐκ συμφώνου, ὅτι ἦτο μέγας εἰς τὴν ἀρετήν· καὶ μάλιστα ἡ Ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία, ἥτις τὸν ἀντάμωσεν εἰς τὸ ὄρος, ἐθαύμασε τὴν ἁγίαν πολιτείαν του. Ἔλεγον δὲ ὅτι ὁμοῦ μὲ τὰ πολλά του μεγάλα κατορθώματα, οὔτε ἐλάλησε ποτὲ εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν ψεῦδος, οὔτε ὤμοσεν, οὔτε κατηράσθη ἄνθρωπον, οὔτε χωρὶς ἀνάγκην ὡμίλησεν [3].