ΚΑΘ’ ΟΛΟΝ τὸ ἔτος εἴμεθα ὑπόχρεοι νὰ εὐχαριστῶμεν καὶ νὰ δοξάζωμεν πρῶτον μὲν τὴν ὑπερτάτην καὶ Παναγίαν Τριάδα, Πατέρα, Υἱὸν καὶ Πνεῦμα Πανάγιον, τὸν ἕνα καὶ μόνον Θεόν, ὅστις μᾶς ἔπλασε καὶ ἀνέπλασε διὰ τὴν πολλὴν αὐτοῦ εὐσπλαγχνίαν καὶ ἀγαθότητα· δεύτερον δὲ τὴν Ὑπερένδοξον καὶ Ἀειπάρθενον Θεοτόκον, δι’ ἦς ἀπηλαύσαμεν καὶ ἀπολαμβάνομεν τόσα ἀγαθά, τὰ ὁποία ὑπερβαίνουσι κατὰ τὸν ἀριθμὸν τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὴν ψάμμον τῆς θαλάσσης. Ἐὰν ὅλους τοὺς ἄλλους Ἁγίους ἑορτάζωμεν χαρμονικῶς καὶ ἐγκωμιάζωμεν, διότι ἐφάνησαν πρὸς τὸν Δεσπότην εὐγνώμονες, φυλάττοντες τὰ ἅγια καὶ σωτήρια προστάγματά του, πόσῳ μᾶλλον πρέπει νὰ ἑορτάζωμεν τὴν Ὑπέραγνον τοῦ Θεοῦ Μητέρα, ἥτις διὰ τὴν πολλὴν ἁγιότητα, ταπεινοφροσύνην καὶ καθαρότητά της, τὸν ἔκαμε καὶ ἔκλινεν οὐρανούς, καὶ ἐσαρκώθη ἀπ’ αὐτῆς, ἵνα σώσῃ τὸν ἄνθρωπον ὁ φιλάνθρωπος;
Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας πρεπόντως ἐθέσπισαν νὰ τὴν ἑορτάζωμεν ὄχι μόνον εἰς τὰς μεγάλας της ἑορτάς, τὴν Γέννησιν, τὰ Εἰσόδια, τὴν Ὑπαπαντήν, τὸν Εὐαγγελισμὸν καὶ τὴν Κοίμησιν, ἀλλὰ καὶ εἰς ἄλλας ἡμέρας καθ’ ἃς ἐτέλεσε διάφορα θαυμάσια καὶ μάλιστα διὰ τῶν ἁγίων της ἱματίων, τὰ ὁποῖα ἔκαμαν πολλάκις σημεῖα καὶ τέρατα. Καὶ τί θαυμαστόν; Ἐὰν οἱ δοῦλοί της, ἐνδυναμούμενοι ὑπ’ αὐτῆς, ἐτέλεσαν τοιαῦτα τερατουργήματα, ἀφοῦ τοῦ Πέτρου ἡ ἅλυσις καὶ ἄλλων Ἁγίων δεσμὰ καὶ σουδάρια ἐθαυματούργησαν, διὰ τί καὶ ἡ Τιμία Ζώνη τῆς ὑπερτίμου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, δι’ ἧς καὶ τὸν Δεσπότην ἴσως θὰ ἔζωσε, νὰ μὴ κάμῃ θαύματα; Μὴ ἀμφιβάλλετε λοιπὸν εἰς ὅσα ἐγράφησαν καὶ θὰ γράφωνται ὡς πρὸς τοῦτο, ἀλλὰ πιστεύετε ὅτι ὅσα θέλει καὶ βούλεται δύναται νὰ πραγματοποιῇ, ὡς Θεὸν κυήσασα παντοδύναμον.
Ἂς ἔχωμεν λοιπὸν τὴν Τιμίαν Ζώνην τῆς Θεοτόκου εἰς ἀνείκαστον πίστιν καὶ εὐλάβειαν, προσευχόμενοι πρὸς αὐτὴν πολλάκις. Μάλιστα πρέπει νὰ ἀγαλλιώμεθα καὶ νὰ χαίρωμεν, ὅταν εὐχώμεθα πρὸς τὸν Δεσπότην Χριστόν, καὶ εἰς αὐτὴν τὴν Ὑπέραγνον Μητέρα Του, καθώς τινες εὐφραίνονται καὶ καυχῶνται ἔχοντες φίλον τὸν πρόσκαιρον βασιλέα καὶ τὴν βασίλισσαν, καὶ κολακεύονται καὶ δοξάζονται συνομιλοῦντες πρὸς τοιαῦτα πρόσωπα ἔνδοξα, ἐλπίζοντες νὰ ἀπολάβωσι παρ’ αὐτῶν πλούσια δῶρα καὶ πρωτοκαθεδρίας. Ἐὰν εἰς τοὺς ἐπιγείους ἄρχοντας ἔχετε τοσαύτην πίστιν, ὦ ἄνθρωποι, ἂν καὶ σᾶς ἐλέγχει ὁ Προφητάναξ Δαβὶδ λέγων· «Μὴ πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία», πόσην πρέπει νὰ ἔχωμεν ἀσυγκρίτῳ λόγῳ πρὸς τὸν ἀδιάδοχον Βασιλέα καὶ ἐπουράνιον καὶ πρὸς τὴν Ἀειπάρθενον Μητέρα του;