ἐνεθύμιζε δὲ εἰς αὐτὸν τὴν φρικτὴν ἐκείνην ἀπόφασιν, τὴν ὁποίαν ἀπήγγειλεν ὁ Κύριος ρητῶς κατὰ τῶν ἀρνουμένων αὐτὸν εἰπών· «Ὅστις ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι κἀγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Προσέτι δὲ ἡ μακαρία Ναταλία ἀπεκάλει ἑαυτὴν ἀθλίαν καὶ δυστυχῆ, διότι οὐδὲ κἂν ἐπὶ μίαν ἡμέραν, ἔλεγε, δὲν ἀπήλαυσε τὴν δόξαν τοῦ νὰ ὀνομάζηται γυνὴ Μάρτυρος, ἀλλὰ τὴν εὐτυχίαν καὶ μακαριότητα, τὴν ὁποίαν ἤλπιζε νὰ λάβῃ, διεδέχθησαν ἐξαίφνης ἡ δυστυχία καὶ ἡ ἀθλιότης.
Ἀφοῦ δὲ ἔμαθεν αὕτη τὸν σκοπὸν τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἁγίου εἰς τὸν οἶκόν του, εὐθὺς μετεβλήθη, καὶ ἀνοίξασα την θύραν εἰς τὸν σύζυγόν της περιχαρῶς αὐτὸν κατησπάζετο· εἶτα ἀκολουθήσασα τὸν Ἅγιον, ἐπῆγε μετ’ αὐτοῦ εἰς τὸν βασιλέα. Παρασταθεὶς λοιπὸν ὁ μακάριος Ἀδριανὸς εἰς τὸν τύραννον καὶ ὁμολογήσας τὸν Χριστὸν ἀληθινὸν Θεόν, ἐξυλοκοπήθη πρῶτον, καὶ ἔπειτα ριφθεὶς χαμαὶ ὕπτιος τοσοῦτον ἐδάρη ὁ ἀοίδιμος εἰς τὴν κοιλίαν, ὥστε ἐφάνησαν ἔξωθεν τὰ ἐσωτερικὰ αὐτοῦ σπλάγχνα· ἦτο δὲ τότε εἰς τὸ εἰκοστὸν ὄγδοον ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ὕστερον ἔκοψαν, ὡς καὶ ἄλλων Χριστιανῶν, τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου, συμβοηθούσης εἰς τὴν ἀποκοπὴν τῶν μελῶν του καὶ τῆς συζύγου του Ναταλίας, ἥτις ἔθετεν ἕκαστον μέλος του ἐπὶ τοῦ ἄκμονος ἵνα κοπῇ, καὶ τὸν μὲν δήμιον παρεκάλει νὰ κτυπᾷ δυνατώτερα τὴν κοπίδα καὶ τὴν σφῦραν, ἵνα προξενῆται εἰς τὸν Ἅγιον περισσότερος καὶ δριμύτερος πόνος, τὸν δὲ Ἀδριανὸν παρεθάρρυνε καὶ ἐνεδυνάμωνεν, ἵνα ὑπομένῃ ἀνδρείως τοὺς πόνους καὶ ἵνα μὴ προδώσῃ ἕνεκα δειλίας τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτύριον.
Ὅτε δὲ ὁ Ἅγιος Ἀδριανὸς ἐτελείωσε τὸ μαρτύριον μετὰ τῶν λοιπῶν Μαρτύρων καὶ τὰ ἅγια αὐτῶν λείψανα ἔμελλον νὰ ριφθῶσιν εἰς τὸ πῦρ, λαβοῦσα ἡ μακαρία Ναταλία τὴν μίαν τῶν χειρῶν τοῦ Ἁγίου Ἀδριανοῦ, τὴν ἔθηκεν ἐντὸς τοῦ κόλπου της καὶ παρηκολούθει τὰ ἅγια λείψανα· ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ αἵματα, τὰ ὁποῖα ἔσταζον ἐκ τῶν ἁγίων λειψάνων, ἤλειψεν ἑαυτήν, ὡς νὰ ἦσαν μύρα καὶ ἀρώματα. Ἅμα ριφθέντων δὲ τῶν ἁγίων λειψάνων ἐν τῇ πυρᾷ κατέπεσε ραγδαία βροχή, ἥτις ἔσβεσε τὸ πῦρ· ὅθεν Χριστιανός τις, Εὐσέβιος, συλλέξας τὰ ἅγια λείψανα, ἔβαλεν αὐτὰ εἰς πλοιάριον, καὶ μετακομίσας εἰς Ἀργυρούπολιν, τὰ ἐνεταφίασεν ἐκεῖ ὅπου τελεῖται καὶ ἡ Σύναξις τῶν Ἁγίων καὶ ἑορτή. Ἐνταῦθα καὶ ἡ Ἁγία Ναταλία ἐλθοῦσα ὕστερον παρέδωκε τὴν ἁγνὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ καὶ ἐνεταφιάσθη παρὰ τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.