Τῇ ΚΕ’ (25ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἡ ἐπάνοδος τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.

ΕΙΚΟΝΑ
Ἐκ τῶν θαυ­μα­σί­ων ψη­φι­δω­τῶν τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς
Ὁ­σί­ου Λου­κᾶ Λε­βα­δε­ί­ας. Ἔρ­γον Ι­Αʹ αἰ­ῶ­νος.

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ὁ ἔνδοξος Ἀπόστολος καὶ τοῦ Χριστοῦ Μαθητής, περιερχόμενος διαφόρους τόπους, ἐκήρυττε τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τελευταῖον δὲ φθάσας εἰς τὴν μεγάλην Ἀρμενίαν, ἐκεῖ ἐσταυρώθη καὶ ἀπῆλθε τὸ πνεῦμά του εἰς τὰ οὐράνια [1]. Τὸ δὲ ἅγιον τούτου λείψανον ἐναποθέσαντες οἱ ἐκεῖ Χριστιανοὶ ἐντὸς θήκης λιθίνης τὸ ἔκρυψαν εἰς τὴν Οὐρβανούπολιν, ἐξ αὐτοῦ δὲ ἐπήγαζον διάφοροι ἰατρεῖαι· ὅθεν οἱ λαοὶ συνετρεχον ἐκεῖ καὶ ἐλυτρώνοντο ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὰς ἀσθενείας των. Ταῦτα τα θαύματα καὶ τὰς ἰατρείας βλέποντες οἱ τοῦ διαβόλου ὑπηρέται, ἐλύσσων κατὰ τῆς ἁγίας ἐκείνης λάρνακος καὶ τοῦ ἐν αὐτῇ περιεχομένου ἀποστολικοῦ λειψάνου· τυχόντες δέ ποτε εὐκαιρίας ἔρριψαν ἐν τῇ θαλάσσῃ τὴν θήκην ταύτην μετὰ τεσσάρων ἄλλων, ἐμπεριεχουσῶν τὰ λείψανα τῶν Μαρτύρων Παπιανοῦ, Λουκιανοῦ, Γρηγορίου καὶ Ἀκακίου. Τοῦτο δὲ ᾠκονόμησεν ὁ Θεὸς ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἵνα δι’ αὐτῶν ἁγιασθῇ ἡ ὄχι ὀλίγη θάλασσα, τὴν ὁποίαν διεπέρασαν, ἐξ ἄλλου δὲ ἵνα καὶ οἱ τόποι εἰς τοὺς ὁποίους διεμοιράσθησαν τὰ ἅγια ταῦτα λείψανα εὐλογηθῶσι.

Διελθὸν λοιπὸν τὸ ἱερὸν λείψανον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου τοὺς μεγάλους κόλπους τοῦ Εὐξείνου Πόντου, καὶ παρατρέξαν τὰ στενὰ βάθη τοῦ Ἑλλησπόντου, ἔφθασεν εἰς τὸ Αἰγαῖον πέλαγος καὶ ἐκεῖθεν εἰς τὸ Ἀδριατικόν, τὸ ὁποῖον ἄρχεται ἀπὸ τῶν Κυθήρων [2] καὶ φθάνει μέχρι Βενετίας· ἀφήσας δὲ ἀριστερὰ τὴν περιφανῆ καὶ μεγάλην νῆσον τῆς Σικελίας, κατευωδώθη εἰς τὴν νῆσον τὴν καλουμένην Λιπάραν, ἔχων συνοδοιπόρους του, καθ ὅλον αὐτὸ τὸ μεγάλο διάστημα, καὶ τοὺς τέσσαρας καλλινίκους Μάρτυρας τοὺς εἰς τὰς τέσσαρας ἄλλας θήκας εὑρισκομένους. Οὗτοι δὲ οἱ τέσσαρες καλλίνικοι Μάρτυρες (ὡς θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, Κύριε, καὶ τίς λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων σου!), ἀφοῦ συνώδευσαν τὸν Ἅγιον Ἀπόστολον Βαρθολομαῖον μέχρι τοῦ τόπου ἐκείνου, ὑπερτιμῶντες αὐτὸν ὡς βασιλέα, ἐπανῆλθον καὶ ἐπῆγεν ἕκαστος ὅπου ηὐδόκησεν ἡ θεία Πρόνοια· καὶ ὁ μὲν Μάρτυς Παπιανὸς ἐξῆλθεν εἰς τὴν Ἄμιλαν, πόλιν τῆς Σικελίας, ὁ δὲ Μάρτυς Λουκιανὸς εἰς Μεσσήνην τῆς αὐτῆς Σικελίας, ὁ δὲ Γρηγόριος εἰς Κολίμην, πόλιν τῆς ἐν Ἰταλίᾳ Καλαβρίας, ὁ δὲ Ἅγιος Ἀκάκιος εἰς πόλιν καλουμένην Ἀσκάλους.


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε ἐν τόμῳ Ϛʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» εἰς τὴν 11ην Ἰουνίου, ὅτε ἐπιτελεῖται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου μετὰ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρνάβα.

[2] Ἐνταῦθα, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ, συμπεριλαμβάνεται εἰς τὸ Ἀδριατικὸν πέλαγος καὶ τὸ Ἰόνιον πέλαγος.