Ὁ δὲ Ἐπίσκοπος Ἀθανάσιος, συλληφθεὶς ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων καὶ φερθεὶς ἐνώπιον τοῦ βασιλέως Οὐαλεριανοῦ, ἔλαβε πολλοὺς ραβδισμοὺς καὶ τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθη. Ὁμοίως καὶ οἱ ρηθέντες δύο πρῶτοι ὑπηρέται τῆς μακαρίας Ἀνθούσης, Χαρίσιμος καὶ Νεόφυτος, μετὰ τὴν εἰς ἔρημον ἀποχώρησιν τῆς κυρίας των καὶ τὸ μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, παρουσιασθέντες καὶ αὐτοὶ εἰς τὸν Οὐαλεριανὸν καὶ ὁμολογήσαντες τὸν Χριστόν, ἀναθεμάτιζον τὰ εἴδωλα καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτά. Ὁ δὲ βασιλεὺς ἔστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν δοῦκα Ἀπελλιανόν, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολογήσαντες καὶ αὖθις τὸν Χριστόν, ἐκρεμάσθησαν καὶ ἐξεσχίζοντο εἰς ὅλον τὸ σῶμα ἐπὶ τρεῖς ὁλοκλήρους ὥρας· ἔπειτα ἐδάρησαν μὲ ραβδία καὶ ἐκόπησαν τὰς τιμίας κεφαλάς, οὕτω δὲ ἀπῆλθον στεφανηφόροι εἰς τὰ οὐράνια. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν σύναξις καὶ ἑορτὴ ἐν τόπῳ καλουμένῳ Ἱπτόϊχνα.