Καὶ τότε μὲν ἐφάνη ἡ Ἁγία εἰς τοὺς μακρόθεν ὁρῶντας καθημένη ἐπὶ θρόνου, τὸν ὁποῖον τρεῖς ἄνδρες [2], λάμποντες ὑπὲρ τὸν ἥλιον, ἐφάνησαν ὅτι ἔβαλον μετὰ τῆς Ἁγίας εἰς πλοῖον· μεθ’ ἡμέρας δὲ ὀκτὼ ἀνεφάνη ἡ μάρτυς ἐπὶ τῆς νήσου Ἅλωνος (κειμένης κατὰ μέρος τοῦ Ἑλλησπόντου, καὶ τουρκιστὶ μὲν λεγομένης Πασᾶ λιμάνι, ὑποκειμένης δὲ τῷ Ἀρχιεπισκόπῳ Προικοννήσου). Τοῦτο μαθὼν ὁ ἐν Μακεδονίᾳ εὑρισκόμενος ἀνθύπατος παρά τινος Φιλίππου ὀνομαζομένου, ἔγραψεν εἰς τὸν κονσουλάριον τῆς Κυζίκου καὶ ἄρχοντα τῆς ἐπαρχίας Ἑλλησπόντου, παρακινῶν αὐτὸν νὰ συλλάβῃ τὴν Ἁγίαν. Ὅθεν αὐτὸς ἐρευνήσας καὶ εὑρὼν τὴν Μάρτυρα, ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθη νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, προσέταξε νὰ ὀπισθοδέσωσι τὰς χεῖρας αὐτῆς καὶ νὰ συντρίψωσι τὰ μέλη της, καὶ τελευταῖον νὰ κόψωσι τὴν ἁγίαν της κεφαλήν· τούτων δὲ γενομένων παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ, παρὰ τοῦ ὁποίου ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν ἀΐδιον στέφανον.