ΣΠΥΡΙΔΩΝ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν ἀείποτε πλεῖστα θαύματα ἐπιτελεῖ, μεταξὺ δὲ τῶν ὑπερφυῶν θαυμάτων αὐτοῦ μέγα τῷ ὄντι καὶ ἐξαίρετον εἶναι τὸ κατὰ Ἀγαρηνῶν τερατούργημα, διὰ τὸ ὁποῖον ἅπασα ἡ Κέρκυρα θαυμάζει καὶ λαμπρᾷ τῇ φωνῇ ἀνακηρύττει τὸ παράδοξον· ἔχει δὲ ἡ ὑπόθεσις οὕτω. Πολέμου ποτὲ γενομένου μεταξὺ Ἑνετῶν καὶ Ἰσμαηλιτῶν, μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Πελοποννήσου, οἱ Ἀγαρηνοὶ ἐθεώρησαν καλὸν νὰ καταλάβουν καὶ τὴν Κέρκυραν. Ἰδοὺ λοιπὸν κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἑπτακοσιοστὸν δέκατον ἕκτον ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ, τῇ 24ῃ τοῦ μηνὸς Ἰουνίου, ἐνεφανίσθη εἰς τὸν λιμένα τῆς πόλεως ἰσχυρὸς στόλος Ἰσμαηλιτῶν. Ἐκ τοῦ ἀπροσδοκήτου τούτου κακοῦ οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως τῆς Κερκύρας κατελήφθησαν ὑπὸ θάμβους· πολυάριθμος δὲ στρατιὰ τῶν ἐπιδρομέων ἐξῆλθεν εἰς τὴν νῆσον. Ἐσχεδίαζον δὲ νὰ λεηλατήσουν αὐτὴν καὶ νὰ πολιορκήσουν τὴν πόλιν διὰ ξηρᾶς καὶ θαλάσσης.
Ἤρχισε τότε ἄγριος πόλεμος, οἱ δὲ βάρβαροι κατέθλιβον τοὺς Χριστιανοὺς διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου. Μετὰ δὲ σφοδρὰν μάχην, ἥτις ἐκράτησεν ἐπὶ πεντήκοντα ἡμέρας, ἡ κυρία δύναμις τῶν βαρβάρων ἐστράφη ἐναντίον τῆς πόλεως τῆς Κερκύρας. Τότε τὰ πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων, μὴ ἔχοντες ἄλλην ἐλπίδα, κατέφυγον εἰς τὸν προστάτην των Ἅγιον Ἱεράρχην Σπυρίδωνα τὸν θαυματουργὸν καὶ διὰ στεναγμῶν καὶ δακρύων, ἡμέραν τε καὶ νύκτα παρεκάλουν αὐτὸν νὰ τοὺς προστατεύσῃ καὶ νὰ τοὺς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὸν προκείμενον κίνδυνον. Καὶ πράγματι. Ἡμέραν τινά, ἐπανελθόντα τὰ στρατεύματα τῶν Ἀγαρηνῶν εἰς τὰ ἀκραῖα τείχη τῆς πόλεως, μετ’ ὀλίγον οὐχὶ ὀλίγοι ἐξ αὐτῶν ὡς κακοὶ κακῶς ἀπωλέσθησαν, κατασυντριβέντες οἱ ἄθλιοι διὰ πρεσβειῶν τοῦ θαυματουργοῦ Ἱεράρχου Σπυρίδωνος. Συνεπείᾳ τούτου, ἐξαγριωθέντες ἔτι περισσότερον οἱ βάρβαροι, ἐπήρχοντο κατὰ τῆς Κερκύρας μετὰ μεγαλυτέρας σκληρότητος καὶ ἐφόνευον ἀπανθρώπως πάντας ὅσους ἠδύναντο. Εἰς τὴν κακίαν των δὲ ταύτην προσέθετον καὶ ἀπειλάς, ὅτι θὰ ἐνεργήσουν νέαν φοβερὰν ἐπιδρομὴν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἐξολοθρεύσουν πάντας, ἄλλους δι’ ἐπωδύνου θανάτου καὶ ἄλλους διὰ πικρᾶς αἰχμαλωσίας.