ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπϛ’-τε’ (286-305), υἱὸς μὲν ὑπάρχων Θεοκλείας, ἡ ὁποία ἦτο δεδιδαγμένη τὴν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν, καταγόμενος δὲ ἐκ Πέργης τῆς Παμφυλίας [1]. Ἀνατραφεὶς λοιπὸν οὗτος εὐσεβῶς παρὰ τῆς μητρός του, ἐμελέτησε καλῶς τὰς θείας Γραφάς, ὅταν δὲ ἐκινήθη ὁ κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμὸς ὑπὸ τοῦ Μαξιμιανοῦ, τότε καὶ ὁ γενναῖος οὗτος ἀγωνιστὴς ἐνδυναμωθεὶς τῷ πνεύματι καὶ ἀκολουθὼν εἰς τὰς συμβουλὰς τῆς μητρός του, ἡ ὁποία τὸν συνεβούλευε νὰ ἀποθάνῃ διὰ τὸν Χριστὸν μὲ Μαρτύριον, προσῆλθεν αὐτόκλητος εἰς τὸν ἡγεμόνα Μάξιμον, ὅστις διέτριβεν εἰς τὴν ἐν τῇ Γαλατίᾳ Πομπηϊούπολιν, ἥτις ὠνομάσθη οὕτως ἐκ τοῦ μεγάλου Πομπηΐου, τοῦ πέριξ ταύτης νικήσαντος τὸν Μιθριδάτην καὶ ἡ ὁποία τὸ πάλαι ἐκαλεῖτο Εὐπατορία [2].

Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Ἅγιος παρουσιάσθη εἰς τὸν Μάξιμον καὶ διεκήρυξε γενναίως ἐνώπιόν του τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐδέθη μὲ τὰς χεῖρας ὄπισθεν καὶ ἐδάρη διὰ μολύβδων. Ἔπειτα ἐτανύσθη ἐπὶ τροχοῦ καὶ ἐκάη διὰ πυρὸς κάτωθεν ἀναφθέντος. Ἐλθὼν ὅμως θεῖος Ἄγγελος, ἐσταμάτησε τὸν τροχὸν καὶ τὸ πῦρ ἐψύχρανε. Σπαραχθέντων δὲ ὅλων τῶν μελῶν τοῦ Μάρτυρος ἐφαίνετο παραμορφωθείς· διὸ καὶ ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακήν. Τότε ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου διαμοιράσασα εἰς τοὺς πτωχοὺς τὴν περιουσίαν της καὶ ἐλευθερώσασα τοὺς δούλους καὶ τὰς δούλας της, οἵτινες ἦσαν πεντακόσιοι πεντήκοντα τὸν ἀριθμόν, εἰσῆλθεν εἰς τὴν φυλακὴν ἐντὸς τῆς ὁποίας εὑρίσκετο ὁ παμφίλτατος υἱός της καὶ σπογγίζουσα τὰ αἵματα τὰ ὁποῖα ἔρρεον ἐκ τῶν πληγῶν του ἐσυντρόφευε τοῦτον καὶ συνέψαλλε τῷ Θεῷ μετ’ αὐτοῦ. Ἐπειδὴ δὲ κατὰ τὸ μεσονύκτιον ἔλαμψεν ἐντὸς τῆς φυλακῆς φῶς οὐράνιον καὶ ἠκούσθη φωνὴ ἄνωθεν, ἡ ὁποία ἐμακάριζε καὶ ἐπῄνει τὴν παρρησίαν καὶ ὁμολογίαν αὐτοῦ, ἐνεδυναμώθη περισσότερον ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴς εἰς τοὺς ἀγῶνας τοῦ Μαρτυρίου. Ὅθεν, ἐπειδὴ ἔμενεν ἀκλόνητος εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ ὁμολογίαν, κατεδικάσθη εἰς τὸν διὰ σταυροῦ θάνατον.

Συνεκοινώνησε δὲ ὁ μακάριος Καλλιόπιος μὲ τὰ Δεσποτικὰ Πάθη καὶ τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου, ὄχι μόνον κατὰ τον τρόπον τοῦ θανάτου, διότι ὡς ὁ Κύριος ὑπέμεινε Πάθη καὶ Σταυρόν, οὕτως ὑπέμεινεν αὐτὰ καὶ ὁ ἀοίδιμος Καλλιόπιος, ἀλλ’ ἀκόμη καὶ κατὰ τὸν καιρόν, κατὰ τὸν ὁποῖον ἔμελλε νὰ σταυρωθῇ.