Παρευθὺς τότε ὁ ἀκόλαστος ἐκεῖνος ἀνήγγειλε τὰ γενόμενα εἰς τὸν ἡγεμόνα, ὅστις ἀπέστειλε στρατιώτας, οἵτινες συλλαβόντες τὸν Δίδυμον τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸ κριτήριον αὐτοῦ. Τότε ὁ Εὐστράτιος ἠρώτησε τὸν Μάρτυρα· «Πῶς σὺ ἀπετόλμησας νὰ διαπράξῃς τοιοῦτον ἀνόμημα;». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἐπειδὴ εἶμαι Χριστιανὸς γνωρίζω καὶ νὰ πολιτεύωμαι καλῶς. Ἐκ μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ἀναμένω διὰ τὸν ἑαυτόν μου δύο στεφάνους· τὸν μὲν ἕνα, διότι ἐλύτρωσα τὴν παρθένον ἐκ τῶν ἀτίμων χειρῶν σας καὶ καθαρὰν αὐτὴν διεφύλαξα, τὸν δὲ ἄλλον, διότι τοιουτοτρόπως ἀπεκαλύφθην καὶ ἐγὼ ἐνώπιόν σας, ὅτι εἶμαι Χριστιανός». Ὁ ἡγεμὼν τότε εἶπε· «Διὰ μὲν τὴν τόλμην, τὴν ὁποίαν ἔδειξας, προστάσσω νὰ κοπῇ ἡ κεφαλή σου, ἐπειδὴ δὲ πιστεύεις εἰς τὸν Χριστὸν καὶ δὲν θέλεις νὰ θυσιάσῃς εἰς τοὺς θεούς, προστάσσω νὰ κατακαῇ τὸ σῶμά σου διὰ πυρός». Ὁ Ἅγιος τότε ταῦτα μετὰ χαρᾶς ἀκούσας ἀνεβόησεν· «Εὐλογητὸς ὁ Θεός μου, ὁ μὴ παραγνωρίσας τὸ τέχνασμα τὸ ὁποῖον μετεχειρίσθην». Ὅθεν ὁδηγηθεὶς ὁ τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴς εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, προσηυχήθη καὶ οὕτως ἀπεκεφαλίσθη. Καὶ ἡ μὲν ἁγία αὐτοῦ ψυχὴ ἀνῆλθε στεφανηφόρος εἰς τὰ οὐράνια, ὥς τινες Χριστιανοὶ εἶδον αὐτὴν καὶ τὸ ἐμαρτύρησαν, τὸ δὲ σῶμά του ἐρρίφθη εἰς τὴν πυράν. Τότε φιλόχριστοί τινες συλλέξαντες τὰ ἐναπομείναντα ἄκαυστα τίμια Λείψανα αὐτοῦ, τὰ ἐνεταφίασαν εἰς ἔντιμον τόπον.
Ὁμοίως δὲ καὶ ἡ Παρθένος Θεοδώρα, πάλιν συλληφθεῖσα, ἐκάη καὶ αὐτὴ διὰ πυρὸς καὶ οὕτω τελειώσασα τὸν τοῦ Μαρτυρίου δρόμον, ἔλαβε παρὰ Κυρίου τὸν ἄφθαρτον στέφανον.