ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ μακάριος οὗτος Πατὴρ ἡμῶν κατήγετο ἐκ τῆς Εἰρηνουπόλεως, ἥτις ἦτο μία ἐκ τῶν δέκα πόλεων τῆς ἐν τῇ Κοίλῃ Συρίᾳ Δεκαπόλεως [1], μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦτο ἡ Καισάρεια ἡ τοῦ Φιλίππου, ἡ Καπερναοὺμ καὶ ἡ Τιβεριάς, αἵτινες καὶ εἰς τὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια ἀναφέρονται. Ἦτο δὲ ὁ μακάριος οὗτος υἱὸς γονέων Χριστιανῶν καὶ θεοφιλῶν, Θεοδώρου καὶ Γρηγορίας ὀνομαζομένων, ἤκμασε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους Κωνστανταντίνου καὶ Εἰρήνης τῶν βασιλέων (780-802).

Ἐννεαετὴς δὲ γενόμενος ὁ Ἅγιος ἐθερμάνθη ὑπὸ τοῦ πρὸς Θεὸν πόθου καὶ μετέβη εἰς Κοινόβιον, ὅπου ἐκουρεύθη Μοναχός. Πρόθυμος δὲ ὢν εἰς διακονίας, ταπεινὸς καὶ ὑπήκοος, ἠγαπήθη ὑπὸ τοῦ διδασκάλου καὶ Γέροντός του, μετὰ τοῦ ὁποίου μετέβη εἰς τὴν Νίκαιαν κατὰ τὸν καιρόν, ποὺ συνῆλθεν ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ζ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἡ συγκροτηθεῖσα τὸ δεύτερον ἐν Νικαίᾳ κατὰ τὸ ἔτος ψπζ’ (787). Ἐκεῖθεν ἐπορεύθη εἰς Κωνσταντινούπολιν, ὅπου ὁ μὲν Γέρων αὐτοῦ ἔγινεν Ἡγούμενος καὶ Ἀρχιμανδρίτης τοῦ Μοναστηρίου τῶν Δαλμάτων, ὁ δὲ Ὅσιος οὗτος Ἰωάννης ἔγινε Μεγαλόσχημος καὶ Ἱερεὺς καὶ ἀπεστάλη ὑπὸ τοῦ βασιλέως Νικηφόρου Α’ τοῦ Πατρικίου τοῦ μετὰ τὴν Εἰρήνην βασιλεύσαντος (802-811). Ἡγούμενος εἰς τὸ ἐν Βιθυνίᾳ Μοναστήριον τὸ ὀνομαζόμενον τῶν Καθαρῶν, ὅπου ποιμάνας τὴν τοῦ Χριστοῦ Ποίμνην θεαρέστως καὶ ἀποστολικῶς ὑπὲρ τὰ δέκα ἔτη, ἐγένετο προσφιλὴς εἰς ὅλους.

Ὅταν δὲ ἔμελλε νὰ ἐκσπάσῃ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ὁ νέος παγκόσμιος πειρασμὸς ἐξ αἰτίας τῆς αἱρέσεως τῶν Εἰκονομάχων, τότε ἀπεκαλύφθη παρὰ Θεοῦ εἰς τὸν μακάριον τοῦτον ὁ ρηθεὶς σάλος. Ὅθεν συναθροίσας ὅλην τὴν ἀδελφότητα τοῦ Μοναστηρίου, ἐνουθέτησε καὶ ἐδίδαξεν αὐτοὺς τὰ πρέποντα. Ἔπειτα δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· «Γρηγορεῖτε καὶ προσέχετε, Πατέρες καὶ ἀδελφοί, ἵνα μὴ καταντήσητε ἕρμαια τοῦ διαβόλου καὶ ἀρνηθῆτε τὴν προσκύνησιν τῶν πανσέπτων καὶ ἁγίων Εἰκόνων, διότι ἐμὲ δὲν θέλετε ἴδει πλέον εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν». Ἐν ᾧ δὲ ἔλεγε ταῦτα, ἦλθον ἀπεσταλμένοι τοῦ εἰκονομάχου βασιλέως Λέοντος Ε’ τοῦ Ἀρμενίου (813-820), οἵτινες, ἀφοῦ τοὺς μὲν Μοναχοὺς ὅλους διεσκόρπισαν, τὰ δὲ ὑπάρχοντα τοῦ Μοναστηρίου ἄλλα μὲν διεμοίρασαν, ἄλλα δὲ ἄφησαν νὰ διαρπαγῶσι, συνέλαβον τὸν Ἅγιον καὶ τὸν ὡδήγησαν σιδηροδέσμιον εἰς τὸ Βυζάντιον. Παρουσιασθεὶς λοιπὸν ὁ Ἅγιος εἰς τὸν βασιλέα, ὠνόμασε τοῦτον, ἄνευ δειλίας, ἀλιτήριον καὶ ἄθεον, ἀποδώσας εἰς τοῦτον καὶ πολλὰ ἄλλα δύσφημα ὀνόματα, καθὼς ἥρμοζεν εἰς αὐτόν.