ΜΑΡΚΟΣ ὁ πανεύφημος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ ἐκήρυξε τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Νέας Χάριτος καθ’ ὅλην τὴν Αἴγυπτον, τὴν Λιβύην, τὴν Βαρβαρίαν καὶ τὴν Πεντάπολιν ἀπὸ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Τιβερίου (14-37) μέχρι τῆς ἐποχῆς τοῦ Νέρωνος (54-68), συνέγραψε, δὲ καὶ τὸ κατ’ αὐτὸν Ἅγιον Εὐαγγέλιον, τοῦ ὁποίου τὸ περιεχόμενον διηγεῖτο εἰς αὐτὸν ὁ Κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων μακάριος Πέτρος. Πορευθεὶς δὲ ὁ θεῖος οὗτος Ἀπόστολος εἰς τὴν Κυρήνην τῆς Πενταπόλεως, ἐποίησεν ἐκεῖ πολλὰ καὶ ἐξαίσια θαύματα. Ἀναχωρήσας δὲ ἐκεῖθεν, μετέβη εἰς Ἀλεξάνδρειαν καὶ ἔπειτα εἰς Πεντάπολιν, ἐνεργῶν πανταχοῦ θαυμάσια. Ἀφοῦ δὲ ἐστήριξεν ἱκανῶς τὰς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ ἐχειροτόνησεν Ἐπισκόπους καὶ διαφόρους ἄλλους Κληρικούς, ἐπέστρεψε καὶ πάλιν εἰς Ἀλεξάνδρειαν. Ἐκεῖ εὑρὼν ἀδελφούς τινας εἰς τόπον παράλιον καλούμενον τοῦ Βουκόλου συνανεστρέφετο μετ’ αὐτῶν, εὐαγγελιζόμενος καὶ κηρύττων τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ.

Ὅθεν, οἱ προσκυνηταὶ τῶν εἰδώλων, μὴ ὑποφέροντες νὰ βλέπωσι τὴν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν αὐξανομένην καὶ προκόπτουσαν, ἔδεσαν τὸν Ἀπόστολον μὲ σχοινία καὶ ἔσυρον αὐτὸν ἐπὶ πετρῶν, αἱ δὲ σάρκες του κτυπώμεναι εἰς τὰς πέτρας κατεξεσχίζοντο καὶ τὸ αἷμα του ἔβαφε τὴν γῆν. Ἔπειτα ἔρριψαν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν, ἔνθα ἐφάνη πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος, ἀποκαλύψας τὴν μέλλουσαν δόξαν τὴν ὁποίαν ἔμελλε νὰ λάβῃ εἰς τοὺς οὐρανούς. Μεθ’ ἡμέραν δὲ μίαν οἱ εἰδωλολάτραι ἔδεσαν πάλιν αὐτὸν ἀπανθρώπως καὶ τὸν ἔσυρον εἰς τὴν ἀγοράν. Ἐκεῖ λοιπὸν ἐπειδὴ ἐσπαράττοντο αἱ σάρκες του καὶ κατεκόπτοντο ὑπὸ τῶν πετρῶν, παρέδωκε τὸ πνεῦμα του τῷ Κυρίῳ ὁ μακάριος τοῦ Κυρίου Ἀπόστολος [1].

Κατὰ δὲ τὸν χαρακτῆρα τοῦ σώματος ὁ θεῖος οὗτος Εὐαγγελιστὴς ἦτο οὔτε πολὺ ὑψηλός, οὔτε πάλιν πολὺ χαμηλός, ἀλλὰ μετὰ τῆς συμμετρίας τοῦ μεγέθους ἐστόλιζεν αὐτὸν καὶ ἡ ἐπανθοῦσα λευκότης τῆς κόμης του. Ἡ ρὶς αὐτοῦ ἦτο μακρὰ καὶ ἴση καὶ ὄχι μικρὰ καὶ πλατεῖα, ὥστε νὰ δεικνύῃ τὸ πρόσωπόν του ὡς κολοβόν· αἱ ὀφρῦς του ἔνευον εἰς τὰ ἔσω, τὸ γένειόν του ἦτο δασὺ καὶ μακρόν, ἡ κεφαλή του φαλακρὰ καὶ τὸ χρῶμα τοῦ προσώπου του ἄριστα συγκεκραμένον. Ἔτρεφε δὲ ὁ Ἀπόστολος συμπάθειαν πολλὴν εἰς τοὺς δεομένους καὶ εὐπροσηγορίαν εἰς τοὺς αὐτὸν πλησιάζοντας, ὥστε αἱ ἀρεταὶ τῆς ψυχῆς του ἀντέλαμπον μὲ τὰς φυσικὰς χάριτας τοῦ σώματός του. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις εἰς τὸν πάνσεπτον αὐτοῦ Ναόν, τὸν εὑρισκόμενον πλησίον εἰς τόπον ὀνομαζόμενον τοῦ Ταύρου.