Ἐντὸς δὲ τῆς φυλακῆς εὑρισκόμενος ὁ τρισμακάριος Μάρτυς ηὐχαρίστει ὁλοψύχως τὸν Κύριον, διότι ἠξιώθη νὰ πάθῃ διὰ τὸ ὄνομά Του. Μετὰ δὲ τρεῖς ἡμέρας παρέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ, παρὰ τοῦ ὁποίου ἔλαβε τὸν ἀμάραντον καὶ λαμπρὸν τοῦ Μαρτυρίου καὶ τῆς ἀθλήσεως στέφανον, συναγαλλόμενος νῦν μὲ τὸν χορὸν ὅλων τῶν Ἀθλητῶν καὶ συμμαρτύρων Αὐτοῦ. Συνέβη καὶ εἰς αὐτὸν ὅ,τι καὶ εἰς τὸν βασιλέα Σαούλ, ὅστις ζητῶν τὰς ὄνους τοῦ πατρός του, εὗρεν ὡς πάρεργον τὴν βασιλείαν. Ὁμοίως καὶ οὗτος ὁ Ἀθλητής, ἑτοιμαζόμενος καὶ ζητῶν νὰ λάβῃ νύμφην ἐπίγειον, νὰ ἀπολαύσῃ νυμφῶνα φθαρτὸν καὶ νὰ τελέσῃ γάμους προσκαίρους, ἠξιώθη νὰ ἑνωθῇ παρθένος εἰς τὸν ἄφθαρτον Νυμφῶνα τῶν Παρθένων, ἵνα ἀπολαύσῃ τὴν χαρὰν καὶ τὴν ἡδονὴν τῶν ἀμιάντων γάμων τοῦ Ἀμνοῦ. Καί, ἁπλῶς εἰπεῖν, ζητῶν σαρκικὰ καὶ γήϊνα πράγματα, εὗρε τὴν ἄϋλον καὶ ἀΐδιον τῶν οὐρανῶν Βασιλείαν ἧς καὶ ἡμεῖς ταῖς αὐτοῦ πρεσβείαις ἀξιωθείημεν. Ἀμήν.