Μετὰ δὲ ταῦτα, ὁ σκανδαλοποιὸς διάβολος ἀνεβίβασεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν βασιλέα τύραννον, ἐν ἔτει ωιγ’ (813), ὅστις κατέκαιε τὰς ἁγίας Εἰκόνας· οὗτος δὲ ἦτο Λέων Ε’ ὁ Ἀρμένιος (813-820), ὁ ὁποῖος ἐξώρισε τὸν ἁγιώτατον Πατριάρχην Νικηφόρον, ἐκ δὲ τῶν Ἐπισκόπων καὶ Ἀρχιμανδριτῶν ἄλλους μὲν ἀσπλάγχνως ἔδερεν, ἄλλους δὲ ἐξώριζε καὶ ἄλλους ἔρριπτεν εἰς τὰς φυλακάς. Τότε λοιπὸν καὶ ὁ θαυμάσιος οὗτος Μακάριος ἐβασανίσθη ὑπὸ τοῦ τυράννου μὲ διαφόρους τιμωρίας καὶ ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακήν, ἔνθα ἔμεινεν, ὁ ἀοίδιμος, ἕως οὗ ἐφονεύθη ὁ ἀλιτήριος Λέων. Ἀφοῦ δὲ μετὰ τὸν Λέοντα ἔγινε βασιλεὺς Μιχαὴλ ὁ Τραυλός, ἐν ἔτει ωκ’ (820), τότε ἀπηλευθέρωσε τὸν Ἅγιον ἐκ τῆς φυλακῆς. Ἐπειδὴ ὅμως ἦτο καὶ αὐτὸς εἰκονομάχος, πρῶτον μὲν ἐκολάκευσε τὸν Ἅγιον, παρακινῶν αὐτὸν καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος καὶ διὰ πρεσβειῶν ἄλλων, νὰ ἀρνηθῇ τὴν προσκύνησιν τῶν ἁγίων Εἰκόνων, ὕστερον δὲ ἠπείλησεν αὐτόν. Βλέπων ὅμως ὅτι οὐδὲν κατώρθωνεν, ἐξώρισε τὸν Ὅσιον εἰς τὴν μικρὰν νῆσον τὴν καλουμένην Ἀφουσίαν [2], ἡ ὁποία κεῖται πλησίον εἰς τὴν Ἅλωνα, τὴν τουρκιστὶ λεγομένην Πασᾶ λιμάνι, ἥτις ὑπέκειτο εἱς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Προικονήσου καὶ ἐκεῖ ἐφύλαττεν αὐτόν ἀσφαλῶς. Ὁ δὲ Ἅγιος ὑπέμεινεν ἀνδρείως ὅλας τὰς κακοπαθείας τῆς ἐξορίας, εὐχαριστῶν τῷ Θεῷ· διανύσας δὲ πολὺν χρόνον ἐξόριστος καὶ πολὺ ἀγωνισθεὶς καὶ θαύματα πολλὰ ποιήσας, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.