Σελίδα 2 από 2
Λέγεται δέ, ὅτι εἷς ἐξ αὐτῶν ἐφοβήθη τὸν θάνατον, ὁ δὲ θαλαμηπόλος τοῦ βασιλέως, Φουσὶκ ὀνομαζόμενος, τὸν συνεβούλευσε νὰ μὴ φοβηθῇ καθόλου, ἀλλὰ κεκλεισμένους ἔχων τοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ δεχθῇ τὴν αἰχμὴν τοῦ ξίφους, τὸ ὁποῖον διαπερᾷ ταχέως· τοῦθ’ ὅπερ οὗτος καὶ ἔπραξεν. Ὅθεν, διαβληθεὶς διὰ τοῦτο ὁ μακάριος Φουσὶκ πρὸς τὸν βασιλέα, ὡμολόγησε καὶ αὐτὸς μετὰ παρρησίας τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν· τούτου ἕνεκα ἀπέκοψαν τὴν γλῶσσαν του καὶ ἀνέσπασαν τὸ δέρμα τοῦ σώματός του, ἐν τῇ βασάνῳ δὲ ταύτῃ παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, λαβὼν ὁ μακάριος, μετὰ τῶν ἄλλων ἁπάντων, τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως.