Μεταξὺ δὲ τῶν ἄλλων τὰ ὁποῖα προσηύχετο, ἐζήτησε καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸν τὴν χάριν, ὅπως πᾶς ὁ ἐνθυμούμενος καὶ ἐπικαλούμενος τὸ ὄνομά του ἐλευθεροῦται ἐκ τῶν συνεχόντων αὐτὸν ἀσθενειῶν καὶ παθῶν, μάλιστα δὲ ἐκ τοῦ ἀνυποφόρου πόνου τῶν ὀδόντων· ηὐχήθη ἀκόμη νὰ λάβωσιν οὗτοι συγχώρησιν ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν των, ἔτι δὲ νὰ εὕρωσιν ἐξιλασμὸν παρὰ Θεοῦ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως ὅσοι ἑορτάζουν τὴν μνήμην του.
Ἐπιτυχὼν λοιπὸν τῆς αἰτήσεως ταύτης παρὰ Κυρίου, ἐξεδήμησε πρὸς Αὐτόν· τὸ δὲ Ἅγιον αὐτοῦ Λείψανον ἐνεταφιάσθη ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου, ὅπου καὶ ἀναβλύζει μύρα καὶ ἰατρείας πάντοτε. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις εἰς τὸν σεπτὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου καὶ πανευφήμου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, παρὰ τῇ ἁγιωτάτῃ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ.