Νικόλαος δέ τις ἐκ τῆς νήσου Λέρνης [1], εὑρεθεὶς τότε εἰς τὴν Σμύρνην, μετέβη ἀφ’ ἑαυτοῦ εἰς τὴν φυλακὴν δι’ ἀγάπην τοῦ Μάρτυρος καὶ συντρώγων καὶ συμπίνων καὶ συνομιλῶν μετ’ αὐτοῦ ὡς φιλομάρτυς τὸν ἐνεθάρρυνεν εἰς τὸ Μαρτύριον. Ἔπειτα ὁ κριτὴς ἐξέβαλε τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὴν φυλακὴν καὶ δύο καὶ τρεῖς φορὰς ἀνέκρινε τοῦτον. Ὅμως οὔτε μὲ κολακείας καὶ ὑποσχέσεις πολλῶν χαρισμάτων, οὔτε μὲ ἀπειλὰς τιμωριῶν καὶ βασάνων περισσοτέρων ἠδυνήθη νὰ τὸν μετακινήσῃ ἀπὸ τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν ἔδωκε κατ’ αὐτοῦ τὴν τελευταίαν ἀπόφασιν τοῦ θανάτου καὶ οὕτως ἀπεκεφαλίσθη ὁ μακάριος, συναριθμηθεὶς εἰς τὸν χορὸν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Τὸ δὲ Ἅγιον αὐτοῦ Λείψανον ἀγοράσαντες οἱ Χριστιανοὶ τὸ ἐνεταφίασαν μετὰ παρρησίας καὶ τιμῆς εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Μετὰ δὲ μίαν ἡμέραν ἀπὸ τῆς ταφῆς τοῦ Μάρτυρος ἐτίμησεν αὐτὸν καὶ δι’ ἐγκωμίων μαρτυρικῶν ὁ τότε παρευρεθεὶς ἐκεῖ διδάσκαλος Ἱερόθεος. Ὁ δὲ θαυμαστὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ Θεὸς ἐτέλεσε διὰ τοῦ Μάρτυρος τούτου καὶ ἀρκετὰ θαυμάσια διὰ νὰ δοξάσῃ τὸν Αὐτὸν δοξάσαντα, ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ τὰ ἑξῆς:
Ράπτης τις, ὅστις δὲν εἶχεν ἄλλον πόρον ζωῆς, ἐκτὸς τοῦ ἐργοχείρου του, ἐπληγώθη, ὁ δυστυχής, εἰς τὸν μεγάλον δάκτυλον τῆς δεξιᾶς του χειρὸς τόσον, ὥστε ὑπὲρ τὰς δεκαπέντε ἡμέρας δὲν ἠδύνατο νὰ κρατήσῃ οὔτε τὴν βελόνην. Στενοχωρηθεὶς λοιπὸν καὶ ἀπὸ τὸν πόνον τῆς χειρὸς καὶ ἀπὸ τὴν ἀνάγκην τῆς πτωχείας, ἐνεθυμήθη τὸν νέον τοῦ Χριστοῦ Μάρτυρα Δῆμον καὶ προσέτρεξεν εἰς τὸν τάφον του. Ἐπικαλεσθεὶς δὲ τοῦτον μετὰ πίστεως καὶ εὐλαβείας, ἤγγισε τὸν πληγωμένον δάκτυλον εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου καὶ ἐζήτησε μετὰ δακρύων τὴν θεραπείαν του. Καὶ ὤ τοῦ θαύματος! εὐθὺς τὸ πρωῒ εὑρέθη ὑγιὴς καὶ οὕτως εἰργάζετο εἰς τὸ ἑξῆς ἀνεμποδίστως τὴν τέχνην του.
Ἦτο δὲ καὶ ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου ἐκείνου ράπτου ἀπὸ τριῶν ἐτῶν ἐντελῶς τυφλὴ καὶ κατὰ τοὺς δύο ὀφθαλμούς, τόσον ὥστε διὰ νὰ μεταβῇ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἢ ὅπου ἀλλοῦ ἦτο ἀνάγκη νὰ ὑπάγῃ, τὴν ὡδήγουν ἐκ τῆς χειρός. Αὕτη λοιπόν, μαθοῦσα τὴν διὰ τοῦ Ἁγίου θεραπείαν τοῦ συζύγου της, ἔλαβεν εἰς συνοδείαν αὐτῆς καὶ ἄλλας γυναῖκας καὶ χειραγωγουμένη ὑπ’ αὐτῶν ἦλθεν εἰς τὸν τάφον τοῦ Μάρτυρος. Προσκυνήσασα δὲ μετ’ εὐλαβείας τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου ἐζήτησε μετὰ πίστεως τὴν βοήθειαν αὐτοῦ διὰ τὴν θεραπείαν τῶν ὀφθαλμῶν της, εἶτα δὲ χειραγωγουμένη πάλιν ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἐπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον της.