ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἐγεννήθη ἐν Παλαιστίνῃ περὶ τὸ ἔτος φκγ’ (523). Εἰς ἡλικίαν δέκα ἕξ ἐτῶν, φρόνιμος ὢν καὶ κατὰ πολλὰ φιλόθεος, παρέδωκεν ὁ μακάριος τὴν ζωήν του εἰς τὸν Θεόν, γενόμενος εἰς αὐτὸν θυσία ἱερωτάτη, ἀνελθὼν ὡς Ἀναχωρητὴς εἰς τὸ Σίναιον ὄρος. Εἶτα, μετὰ δέκα ἐννέα χρόνους, εἰσέρχεται εἰς τὸν ἀγῶνα τῆς ἡσυχίας, ἐλθὼν εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς ἀσκήσεως, ὅπερ εὑρίσκεται μακρὰν τοῦ Κυριακοῦ σημεῖα πέντε, εἰς τόπον καλούμενον Θωλᾶν. Ἐκεῖ διέμεινε τεσσαράκοντα χρόνους θερμαινόμενος εἰς τὴν καρδίαν ἀπὸ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπην. Ἔτρωγεν ἀπὸ ὅλα ὅσα εἶναι συγκεχωρημένα εἰς τὴν μοναστικὴν ζωήν, ἀλλὰ πάντοτε ὀλίγον, ἐκοιμᾶτο ὀλίγον καὶ προσηύχετο ἀκαταπαύστως, μὲ δάκρυα πάντοτε εἰς τοὺς ὀφθαλμούς.
Μὲ ταύτας τὰς ἀρετὰς ζήσας ὁ Ἅγιος θεαρέστως συνέγραψε πολλοὺς θαυμασίους λόγους, ἐξ ὧν θαυμασιώτεροι εἶναι οἱ περὶ μοναχικῆς πολιτείας καὶ ἀρετῆς τριάκοντα λόγοι, ἕκαστος τῶν ὁποίων περιλαμβάνει ἀνὰ μίαν ἀρετὴν καὶ ἀπὸ τῶν πρακτικῶν ἐπὶ τὰς θεωρητικὰς προχωρῶν, ἀναβιβάζει τὸν ἄνθρωπον, ὡς διὰ βαθμίδων τινῶν, εἰς οὐράνιον ὕψος. Διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην καὶ τὸ σύγγραμμα τοῦτο ὀνομάζεται «Κλῖμαξ τῶν Ἀρετῶν» πλὴν δὲ τούτου καὶ πλεῖστα ἕτερα συγγράμματα συνέγραψεν. Ἐκοιμήθη δὲ ὁ Ὅσιος περὶ τὸ ἔτος χγ’ (603), ὑπάρχων τότε ἐτῶν ὀγδοήκοντα. Τελεῖται δὲ ἡ τούτου μνήμη τὴν τριακοστὴν Μαρτίου, ἑορτάζεται ὅμως καὶ σήμερον, ἴσως διότι ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἄρχεται συνήθως ἀναγινωσκομένη ἐν τοῖς ἱεροῖς Μοναστηρίοις ἡ Κλῖμαξ τῶν λόγων αὐτοῦ.