ΘΕΟΦΑΝΗΣ ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους Κάρου καὶ Καρίνου, τῶν βασιλέων ἐν ἔτει σπγ’ (283) καὶ ἐγεννήθη ἀπὸ γονεῖς Ἕλληνας, ἐπίστευσε δὲ εἰς τὸν Χριστὸν μὲ τὸν ἀκόλουθον παράδοξον τρόπον. Ὅτε ἦτο πολὺ νέος κατὰ τὴν ἡλικίαν, ἰδὼν παιδίον τι, τὸ ὁποῖον ἐκινδύνευε νὰ ἀποθάνῃ ἀπὸ τὸ ψῦχος, ἐξεδύθη τὰ ἰδικά του ἐνδύματα καὶ ἐνέδυσε μὲ αὐτὰ τὸ παιδίον. Ἐπειδὴ δὲ ὁ πατήρ του ἠρώτησεν αὐτὸν εἰπών, «Ποῦ εἶναι, τέκνον μου, τὰ ἱμάτιά σου;» σοφῶς ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἐνέδυσα μὲ αὐτὰ τὸν Χριστόν». Ὁ δὲ πατήρ του πάλιν ἠρώτησεν αὐτόν· «Καὶ ποῖος εἶναι ὁ Χριστός; ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες τὸν Ἑρμῆν καὶ τὸν Ἀπόλλωνα σεβόμεθα». Τότε ὁ Ἅγιος ἠρνήθη τὸν πατέρα του ὡς ἀσεβῆ καὶ Ἕλληνα· ὅθεν Ἄγγελος Κυρίου φανεὶς ἔλαβεν αὐτὸν καὶ τὸν ἀνεβίβασεν ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον Διαβηνὸν καὶ παρέδωκεν αὐτὸν εἰς ἕνα Ἀσκητήν, ὅστις εἶχεν ἔτη ἑβδομήκοντα πέντε ἐν τῇ ἀσκήσει. Ὅθεν τοῦτον παραλαβὼν ὁ Ἀσκητής, τὸν ἐμαθήτευσεν ὁμοῦ μὲ τὴν ἀσκητικὴν πολιτείαν καὶ τὰ ἱερὰ γράμματα ἐτρέφοντο· δὲ καὶ οἱ δύο, ὅτε διδάσκαλος καὶ ὁ μαθητής, ὑπὸ θείου Ἀγγέλου.

Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἀσκητὴς ἐκεῖνος μετὰ πέντε ἔτη ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, ἔμεινεν ὁ μαθητὴς Θεοφάνης, μεταχειριζόμενος τὴν αὐτὴν τοῦ διδασκάλου του ἄσκησιν, καὶ οὕτω διεπέρασεν ἐν τῇ ἀσκήσει ἔτη πεντήκοντα ὀκτώ. Ἔπειτα ὁδηγηθεὶς ὑπὸ θείου Ἀγγέλου ἐξῆλθε τοῦ σπηλαίου του, καθεζόμενος ἐπάνω εἰς λέοντα, καὶ περιπατήσας μὲ αὐτὸν ἕως διάστημα ἑξήκοντα σταδίων, ἤτοι ἑπτὰ καὶ ἥμισυ μίλια [1], περιερχόμενος δὲ ἐκήρυττε πανταχοῦ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν. Ὅθεν συνέλαβον αὐτὸν Κάρος καὶ Καρῖνος οἱ βασιλεῖς καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ραπίσματα ἑκατόν· ἔπειτα βασανίσαντες αὐτὸν μὲ διαφόρους τιμωρίας, εἶδον ὅτι μὲ τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἔκαμνεν, ἐπίστευον εἰς τὸν Χριστὸν πολὺ πλῆθος Ἑλλήνων καὶ ἐβαπτίζοντο ὑπ’ αὐτοῦ· διὰ τοῦτο καταισχυθέντες, τὸν ἀφῆκαν νὰ πολιτεύηται καθὼς θέλει· ὁ δὲ Ἅγιος πάλιν ἀνέβη εἰς τὸ σπήλαιον ἐκεῖνο, εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο πρότερον· καὶ ζήσας ἀκόμη ἔτη δεκαεπτά, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον· ὅλα δὲ τὰ ἔτη τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ ἦσαν ἑβδομήκοντα πέντε.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ