Μετὰ δὲ μίαν ἡμέραν παρασταθέντες πρὸς τὸν στρατηλάτην, καὶ ἀποδειχθέντες πλέον ἄφοβοι ἢ πρότερον, δέρονται πάλιν. Εἶτα δεθέντες τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας, ρίπτονται μέσα εἰς τὴν ἐκεῖ εὑρισκομένην κολυμβήθραν, ἥτις ὠνομάζετο Ὠκεανός. Ὁ δὲ Ἅγιος Καλλίστρατος προσηυχήθη νὰ γίνῃ βάπτισμα εἰς αὐτοὺς ἡ κολυμβήθρα ἐκείνη. Καί, ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἐλύθησαν τὰ δεσμά, καὶ ἐξῆλθον οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τοῦ ἁγιάσματος τῆς κολυμβήθρας ἐνδεδυμένοι στολὰς λαμπράς. Ὁ δὲ Μάρτυς Καλλίστρατος ἐφάνη φορῶν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς του εὐπρεπέστατον στέφανον. Ἤκουσε δὲ καὶ θείαν φωνήν, ἥτις παρεθάρρυνεν αὐτόν. Ἐκ δὲ τῆς φωνῆς τὸ ἐκεῖ πλησίον εὑρισκόμενον εἴδωλον ἔπεσε κατὰ γῆς καὶ διελύθη εἰς κονιορτόν. Διὰ τούτου δὲ τοῦ θαύματος πιστεύουσιν εἰς τὸν Χριστὸν ἄλλοι ἑκατὸν τριάκοντα πέντε στρατιῶται. Φυλακισθέντων δὲ πάλιν τῶν τεσσαράκοντα ἐννέα στρατιωτῶν ὁμοῦ μὲ τὸν Ἅγιον Καλλίστρατον, ἐφοβήθη ὁ στρατηλάτης μήπως κάμωσι καὶ ἄλλα θαυμάσια, καὶ πιστεύσωσιν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἄλλοι πολλοί· διὰ τοῦτο ἔπεμψε τὴν νύκτα καὶ κατέκοψεν εἰς λεπτὰ τεμάχια τὰ σώματα τῶν Ἁγίων. Τούτων δὲ τὰ ἱερὰ λείψανα κηδεύσαντες οἱ ἑκατὸν τριάκοντα πέντε στρατιῶται, ἔκτισαν εἰς αὐτοὺς καὶ Ναὸν ὡραιότατον.