Σπλαγχνισθεὶς δὲ αὐτὸν ὁ Ἰωάννης καὶ σφραγίσας διὰ τοῦ τύπου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τρεῖς φορὰς ἀνέστησεν αὐτὸν εἰς τοὺς πόδας· πάντες δὲ οἱ ἰδόντες τοῦτο ἐθαύμαζον ἐπὶ τῇ τοῦ Χριστοῦ μεγαλειότητι καὶ ἐπίστευσαν. Ἐβαπτίθη λοιπὸν ὁ ποτὲ ἱερεὺς τοῦ Ἀπόλλωνος μετὰ τοῦ υἱοῦ καὶ παντὸς τοῦ οἴκου αὐτοῦ.

ιγ’. Θεραπεία τοῦ ὑδρωπικοῦ.

ΑΛΛΗΝ πάλιν ἡμέραν ἤλθομεν εἰς μίαν στοὰν καλουμένην Δομεστίαν, καὶ ἦλθον ἐκεῖ πολλοὶ τοὺς ὁποίους ἐδίδασκεν ὁ Ἰωάννης· ἦτο δὲ ἐκεῖ πλησίον ἄνθρωπος ὑδρωπικός, ἔχων ἓξ ἔτη ἐν τῇ ἀσθενείᾳ ταύτῃ, καὶ τόσον ἦτο οὗτος καταβεβλημένος ὑπὸ τῆς ἀσθενείας, ὥστε δὲν ἠδύνατο οὔτε κἂν νὰ ὁμιλήσῃ, ἀλλὰ μόνον διὰ νεύματος ζητήσας χάρτην καὶ μελάνην ἔγραψε δύο στίχους πρὸς τὸν Ἰωάννην οὕτω· «Τῷ Ἀποστόλῳ καὶ Μαθητῇ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ταλαίπωρος ἐγώ, ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με ἀπὸ τῆς ἀσθενείας μου». Λαβὼν δὲ ὁ Ἰωάννης τὸν χάρτην καὶ ἀναγνούς, ηὐσπλαγχνίσθη αὐτὸν καὶ ἀντέγραψε λέγων· «Τῷ ἀνθρώπῳ τῷ ἔχοντι τὸ πάθος τοῦ ὕδρωπος, Ἰωάννης ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ ἐν ὀνόματι τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ γίνῃς ὑγιής».

Λαβὼν ὁ ὑδρωπικὸς τὸν χάρτην καὶ ἀναγνώσας εὐθέως ἠγέρθη ὡς ἐὰν μὴ εἶχεν οὐδέποτε ἀσθενήσει. Καὶ τοῦτο ἰδὼν ὁ λαός, ἔκραξε λέγων· «Μέγας εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ τοιαῦτα μεγάλα θαυμάσια», πολλοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν καὶ ἐβαπτίσθησαν. Ἐπίσης καὶ ὁ θεραπευθεὶς ὑδρωπικός, ἐλθὼν καὶ πεσὼν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἀποστόλου, ἐζήτει καὶ αὐτὸς ἵνα βαπτισθῇ, τὸν ὁποῖον καὶ κατηχήσας ἐβάπτισε κατ’ αὐτὴν τὴν ἰδίαν ἡμέραν.

ιδ’. Ἀπελευθέρωσις τῆς ἐπιτόκου γυναικὸς τοῦ ἡγεμόνος.

ΣΥΝΕΒΗ κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας, ὥστε ἡ γυνὴ τοῦ ἡγεμόνος, ἡ ὁποία ἦτο ἔγκυος, νὰ μὴ δύναται νὰ γεννήσῃ, ταλαιπωρουμένη δεινῶς τρεῖς ἡμέρας, ἐκινδύνευε δὲ εἰς θάνατον. Ἀπέστειλε λοιπὸν ὁ ἡγεμὼν πρὸς τὸν Ἰωάννην ἀνθρώπους παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἐλθὲ συντόμως διὰ νὰ βοηθήσῃς ἡμᾶς». Ἐπορεύθη δὲ ὁ Ἰωάννης, καὶ μόνον ὡς ἐπλησίασεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἡγεμόνος, εὐθέως ἐγέννησεν ἡ γυνὴ αὐτοῦ· εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰωάννης· «Διὰ ποῖον λόγον προσεκάλεσας ἡμᾶς;».