ΥΠΑΤΙΟΣ ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ΑΝΔΡΕΑΣ ὁ Πρεσβύτερος κατήγοντο ἀπὸ τὴν χώρᾳν τῶν Λυδῶν, ὅταν δὲ ἦσαν παιδία ἐπήγαινον εἰς ἓν σχολεῖον, καὶ με τὰς συνεχεῖς νηστείας καὶ ἀγρυπνίας, τὰς ὁποίας ἔκαμνον, καὶ μὲ τὴν καθαρὰν ζωὴν καὶ τὴν πολλὴν ταπεινοφροσύνην καὶ τὴν εἰς πάντας ἀγάπην, ὅπου μετεχειρίζοντο οἱ ἀοίδιμοι, ὑπερέβαλλον ὅλους τοὺς ἐκεῖ μαθητάς· καὶ ὁ μὲν Ὑπάτιος ἠγάπησε τὴν μοναδικὴν ζωήν, ὁ δὲ Ἀνδρέας ἐνεπιστεύθη τὴν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἐπίσκοπος Ἐφέσου ἔμαθε τὴν ἐνάρετον αὐτῶν πολιτείαν, ἔστειλε καὶ τοὺς ἔφερε· καὶ τὸν μὲν Ὑπάτιον ἐχειροτόνησεν Ἐπίσκοπον, τὸν δὲ Ἀνδρέαν Πρεσβύτερον, ἤτοι Ἱερέα.
Λέων δὲ ὁ δυσσεβὴς [1] καὶ εἰκονομάχος, μαθὼν περὶ αὐτῶν, ὅτι εἶναι κήρυκες τῆς ἀληθείας καὶ διδάσκουσι πάντας νὰ σέβωνται καὶ νὰ προσκυνῶσι τὰς ἁγίας Εἰκόνας, ἔστειλε καὶ τοὺς ἔφερε· καὶ πρῶτον μὲν τοὺς ἔβαλεν εἰς τὴν φυλακήν· ἔπειτα δὲ ἐπρόσταξε νὰ σύρωνται κατὰ γῆς καὶ νὰ διασπαράττωνται. Μετὰ ταῦτα ἀπέσπασε μὲν τὰ δέρματα τῶν ἱερῶν αὐτῶν κεφαλῶν, ἐπάνω δὲ τῶν γυμνῶν κεφαλῶν των κατέκαυσε πολλὰς ἁγίας Εἰκόνας ὁ ἀλιτήριος, ὕστερον δὲ ἔχρισε τὰ γένειά των μὲ πίσσαν καὶ ἔσυρεν αὐτοὺς διὰ μέσου τῆς πόλεως. Τελευταῖον δὲ κατέσφαξεν αὐτοὺς εἰς τὰ μέρη τὰ λεγόμενα τοῦ Ξηρολόφου· καὶ μετὰ τὸν θάνατον, δὲν ἀφῆκεν ὁ θηριώνυμος νὰ τοὺς ἐνταφιάσουν, ἀλλὰ τοὺς ἔρριψεν εἰς τοὺς κύνας διὰ νὰ τοὺς φάγουν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὁ Λέων οὗτος φαίνεται ὅτι εἶναι ὁ Ἴσαυρος ὁ καὶ Κόνων ἐπονομαζόμενος, βασιλεύσας ἐν Κωνσταντινουπόλει κατὰ τὰ ἔτη ψιζʹ (717) ἕως ψμαʹ (741).