ΑΡΙΑΔΝΗ ἡ Ἁγία Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους Ἀδριανοῦ καὶ Ἀντωνίνου τῶν βασιλευσάντων, ἀπὸ τοῦ ἔτους ριζ’ (117) ἕως ἔτους ρξα’ (161) δούλη ἑνὸς ἄρχοντος, Τερτύλλου ὀνομαζομένου, πρώτου ὄντος τῆς Πρυμνησέων πόλεως, τῆς εὑρισκομένης εἰς τὸ θέμα τῆς Φρυγίας Σαλουταρίας. Ἐπειδὴ δὲ αὕτη ἠναγκάσθη ἀπὸ τὸν αὐθέντην της νὰ συνεορτάσῃ μὲ αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων διὰ τὰ γενέθλια τοῦ τέκνου του καὶ δὲν ἐπείσθη, διὰ τοῦτο ἐξέσθη δυνατὰ εἰς τὸ σῶμα καὶ ἔπειτα ἀφέθη. Ἐπειδὴ δὲ πάλιν ἐδιώκετο ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα, διὰ τοῦτο, πλησιάσασα εἰς μίαν πέτραν, προσηυχήθη ἡ ἀοίδιμος διὰ νὰ φυλαχθῇ ἀπὸ τοὺς διώκοντας δημίους· καί, ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἐρράγη ἡ πέτρα κατὰ θεῖον νεῦμα καὶ ἐδέχθη αὐτήν. Οἱ δὲ διώκοντες συνετρίβησαν καὶ ἠφανίσθησαν ὑπὸ φοβερῶν Ἀγγέλων, οἵτινες φανέντες καθήμενοι ἐπάνω εἰς ἵππους καὶ ἔχοντες δόρατα εἰς τὰς χεῖράς των ἐκτύπων τοὺς διώκοντας τὴν Ἁγίαν.