Ο ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν θεῖος Ναὸς εἶναι ὁ ὑπὸ πάντων τῶν πιστῶν διαφερόντως τιμώμενος Ναὸς τοῦ Παναγίου Τάφου, τὸν ὁποῖον ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀνήγειρεν εἰς τὸν τόπον τοῦ Γολγοθᾶ, ἔνθα ὁ τοῦ κόσμου Σωτὴρ ἐσταυρώθη καὶ ἐτάφη. Ὁ τόπος οὗτος τοῦ Γολγοθᾶ ἦτο ἀπὸ πολλοῦ σκοπίμως συγκεχωσμένος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ Ἐθνικῶν· ἐπὶ δὲ Ἀδριανοῦ τοῦ Αἰλίου καὶ εἰδωλεῖον τῆς Ἀφροδίτης ἐκτίσθη ἐπ’ αὐτοῦ, πρὸς περισσοτέραν τοῦ ἱεροῦ τόπου βεβήλωσιν καὶ παντελῆ αὐτοῦ λήθην. Ἐκεῖ ἐκρύπτετο καὶ ὁ Τίμιος Σταυρός ἀλλ’ ἀνασκαφῆς γενομένης κατὰ τὴν τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως ἐπιταγήν, εὑρέθησαν ὁμοῦ ἅπαντα τὰ τοῦ σωτηρίου Πάθους Σύμβολα. Ἐπ’ αὐτὸν ὅθεν τὸν τόπον ᾠκοδομήθη ἐπ’ ὀνόματι τῆς ζωηφόρου Ἀναστάσεως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μέγιστος καὶ περικαλλὴς Ναὸς δι’ ἐπιστασίας τῆς μακαρίας μητρὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου Ἁγίας Ἑλένης, Δρακιλιανοῦ τοῦ τῆς Παλαιστίνης ἐπάρχου, καὶ Μακαρίου τοῦ τότε τῶν Ἱεροσολύμων Πατριάρχου, ὅστις καὶ τὸν Τίμιον Σταυρὸν ὕψωσε καὶ τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τούτου ἐποίησε περὶ τὸ ἔτος τλ’ (330) [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Τὰ περὶ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ βλέπε εἰς τὴν ἑπομένην ιδʹ (14ην) Σεπτεμβρίου (σελ. 303 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου).