ΤΑΪΣΙΑ ἡ Ὁσία Μήτηρ ἡμῶν, παιδιόθεν παρακινηθεῖσα ἀπὸ τὴν μητέρα της, εἶχε καταστῆ ἐργαστήριον τοῦ διαβόλου. Διδαχθεῖσα ὅμως ὕστερον ἀπὸ τὸν Ὅσιον Παφνούτιον τὸν Σιδώνιον [1], καὶ πληροφορηθεῖσα μετὰ βεβαιότητος ὅτι ὑπάρχει μετάνοια καὶ δίδεται συγχώρησις ἁμαρτιῶν παρὰ Κυρίου, διένειμεν ὅλα τὰ ὑπάρχοντά της εἰς τοὺς πτωχούς, τῶν ὁποίων ἡ τιμὴ ἦτο τετρακόσιαι λίτραι χρυσίου. Ἔπειτα κλείσασα τὸν ἑαυτόν της εἰς ἓν κελλίον, ἐστέναζεν ἐκ βάθους καρδίας καὶ ἔλεγεν· «Ὁ πλάσας με καὶ ἐλέησόν με». Οὕτω δὲ μὲ τὸν λόγον αὐτὸν διήνυσε, τρία ἔτη. Εἶτα ἐξῆλθε τοῦ κελλίου της, κατὰ προσταγὴν τοῦ ἐκεῖσε Ἀββᾶ καὶ προεστῶτος, καὶ μετὰ δεκαπέντε ἡμέρας ἀνεπαύσατο ἐν Κυρίῳ.
Ὑποσημειώσεις
[1] Οὕτως ὀνομάζεται ἔν τε τῷ χειρογράφῳ καὶ τοὺς τετυπωμένους Συναξαριστάς, ὡς καὶ τοῖς Μηναίοις, ὁ διδάξας τὴν Ὁσίαν Ταϊσίαν Ὅσιος. Ὅμως Παφνούτιος Ὅσιος ἐπιλεγόμενος Σιδώνιος δὲν εἶναι γνωστός. Δὲν ἀποκλείεται βεβαίως νὰ ὑπῆρξέ τις ἐκ Σιδῶνος (πόλεως τῆς Φοινίκης), ἀλλὰ ἐν τῷ ἐν συνεχείᾳ καταχωριζομένῳ ὑπομνήματι ὁ καθοδηγήσας τὴν Ὁσίαν Ταϊσίαν Ὅσιος ὀνομάζεται Σεραπίων ὁ Σιδώνιος. Εἶναι δὲ ὁ Ὅσιος Σεραπίων ὁ Σιδώνιος γνωστότατος, ἐπιτελεῖται δὲ ἡ μνήμη αὐτοῦ τὴν καʹ (21ην) Μαρτίου (βλέπε ἐν τόμῳ Γʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»). Γράφεται δὲ περὶ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ «Εὐεργετινῷ», ἡμετέρα ἔκδοσις, βιβλ. Γʹ, ὑποθ. ΛϚʹ, ἀποφθ. Αʹ. Ὁ γνωστὸς Ὅσιος καὶ Μάρτυς Παφνούτιος, ὁ ἑορταζόμενος κατὰ τὴν κεʹ (25ην) Σεπτεμβρίου (βλέπε ἐν τόμῳ Θʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας») ἦτο Αἰγύπτιος, ἀναφέρεται δὲ ἐν τῷ Συναξαρίῳ τῆς ιθʹ (19ης) Ἀπριλίου καὶ ὁ Ἰερομάρτυς Παφνούτιος ὁ Ἱεροσολυμίτης. Πάντως παρ’ ἡμῖν τὸ ὄνομα παραμένει ὡς παρελήφθη ἐκ τοῦ χειρογράφου Συναξαριστοῦ.