ΘΕΟΦΙΛΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν καὶ Ὁμολογητὴς ἦτο Μοναχὸς κατὰ τοὺς χρόνους Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου ἐν ἔτει ψιϛ’ (716). Βλέπων δὲ τὴν μανίαν τοῦ τυράννου τούτου καὶ τὸν πόλεμον τὸν ὁποῖον ἐποίει κατὰ τῶν ἁγίων Εἰκόνων, παρουσιάσθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ ὁ τοῦ Θεοῦ φίλος Θεόφιλος καὶ μὲ παρρησίαν μεγάλην ἤλεγξεν αὐτὸν ὀνομάζων ἄθεον καὶ παράνομον καὶ τοῦ ἀντιχρίστου πρόδρομον. Ὅθεν μὲ τοὺς λόγους τούτους παροξύνας αὐτὸν εἰς θυμόν, δέρεται παρ’ αὐτοῦ δυνατὰ καὶ εἰς φυλακὴν βάλλεται καὶ λιμοκτονεῖται, ἤτοι ἀφήνεται πεινασμένος καὶ διψασμένος ἐπ’ ἀρκετὸν καιρόν. Ἔπειτα πέμπεται εἰς ἐξορίαν. Καὶ οὕτως, ἐκεῖ εὐχαριστῶν τὸν Θεόν, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἀπὸ μὲν τὸν βασιλέα καὶ ἀπὸ τὸ ἔτος, φαίνεται ὅτι ὁ Θεόφιλος οὗτος εἶναι ὁ αὐτὸς μὲ τὸν ἑορταζόμενον κατὰ τὴν δεκάτην τοῦ παρόντος, ἀπὸ δὲ τὰ ἄλλα, ἄλλος φαίνεται οὗτος ἀπὸ ἐκεῖνον.